“Wat is het verschil tussen couture en confectie?”
Het is een vraag die de laatste tijd vaak mijn inbox bereikt van
vrouwen over de hele wereld. Ze hebben misschien modetijdschriften gelezen zoals 'W' of 'Vogue' of denken erover
om hun kleerkast op te knappen, en vragen zich af wat het verschil is tussen deze designercategorieën. .
Kortom, het komt neer op pasvorm - en geld.
* COUTOUR (koo TOOR) is het Franse woord voor "naaien". Couture
kleding is kleding die speciaal voor een klant wordt aangepast en genaaid, waarbij vaak meerdere passen nodig zijn voor een exacte pasvorm.
De kleding kan specifiek voor de klant worden ontworpen, zoals
>een unieke trouwjurk of een unieke rode loper
ensemble, of ze kunnen deel uitmaken van de couturecollectie van een ontwerper
dit zijn de stukken die de ontwerper laat zien die
beschikbaar zijn voor maatwerk.
Couturestukken zijn meestal gemaakt van fijne stoffen of zijn voorzien van
uitgebreid handwerk (zoals kralen of borduurwerk) dat de prijs opdrijft tot duizenden of zelfs tienduizenden PER STUK.
Vanwege de couturekleding, die ooit 35.000
vaste klanten had tijdens de hoogtijdagen na de Tweede Wereldoorlog, heeft tegenwoordig een
steeds kleiner wordende regelmatige kopersbasis van ongeveer 1.200 mensen
wereldwijd.
Couture wordt ook wel op maat gemaakt of op maat gemaakt (Brits).
* HAUTE COUTURE (oht koo TOOR) betekent 'hoge naaikwaliteit' en is de term exclusief voorbehouden aan de Europese modehuizen die
kleding op maat aanbieden in of rond Parijs en die toebehoren aan
/>de Fédération Française de la Couture (die in 1868 begon als de
Chambre Syndicale de la Haute Couture door Charles
Frederick Worth). Volgens strikte richtlijnen met betrekking tot het
aantal getoonde stukken per collectie en het aantal getoonde collecties
per jaar, behoren tot de huidige leden eerbiedwaardige modehuizen zoals
Balenciaga, Chanel, Hermès en Valentino.
U kunt meer te weten komen over de Fédération Française de la Couture
op:
http://www.modeaparis.com
* READY-TO-WEAR, of prêt-à-porter (prêt a poor TAY) is designer
kleding die confectiekleding wordt gemaakt in standaardmaten en wordt verkocht
via boetieks, betere warenhuizen, post bestellen, en
online. Hoewel consumenten kledingstukken op maat kunnen laten
na aankoop, is maatwerk niet inbegrepen in de kosten van
confectiekleding. Veel merkontwerpers, zoals Vera Wang
en Carolina Herrera, tonen alleen confectiecollecties, maar
creëren op verzoek nog steeds een handvol couturestukken voor
invloedrijke klanten.
Dus als je in een modetijdschrift leest of op televisie hoort
dat ontwerpers hun confectiecollecties laten zien,
weet je dat dat de stukken zijn die je in hun
vindt boetieks of in warenhuizen komen het nieuwe modeseizoen.
Couture-collecties zijn collecties die worden getoond aan goedbetaalde klanten die
ofwel rechtstreeks naar het modehuis gaan om zich te laten passen, of die
bestellen bij de "lookbook" van de ontwerper en laat stukken opmaken
op basis van de afmetingen die de ontwerper in het dossier heeft van de
vorige fittingen van de klant.
Als je graag de samenlevingspagina's leest om te zien wie wat draagt,
zal je merken dat socialisten die het zich kunnen veroorloven om couture te kopen
vaak dat zeggen. Het bijschrift onder een foto zou kunnen zijn:"Jane Doe in
Versace, Susan Smith in Donna Karan en Tiffany Jones in
Givenchy couture." Vertaling? Jane en Susan kochten hun
jurken confectiekleding, terwijl Tiffany de hare op maat liet maken.
Dus moet JIJ je overgeven aan designerlabels als je inkomen het toelaat?
Het hangt er van af.
Ja, designerlabels hebben een zeker cachet en worden geassocieerd
met een hoger inkomen, en ja, je kunt eruit zien alsof je
veel meer geld hebt dan door je favoriete labels te kopen bij
goedkope designerwebsites of bij overstock retailers zoals TJ
Maxx en Marshall's.
Maar je moet voorzichtig zijn met het bericht dat je verzendt.
Als u een receptioniste bent die zich kleedt als een jetsetter, zal dat
de wenkbrauwen doen fronsen, vooral die van uw werkgever. Je baas kan
zich afvragen hoe je je kledingobsessie financiert. Woont u
in een duikcentrum en rijdt u op een vuilnisbelt? Uw tegoeden
kaarten maximaliseren? Een beetje van de bedrijfskas aflezen (en zo werd
een modieuze dief betrapt, die elke dag op het werk verscheen
in designerkleding)? Wat de reden ook is, tenzij je erg
vocaal bent over hoe je slim aan je high-end vondsten komt, je
luxe imago kan ervoor zorgen dat je hogere mensen twijfelen aan je vermogen
om met geld om te gaan – en zet je carrière op zijn kop.
Evenzo, als je een baan hebt met een typisch hoog inkomen
(dokter, advocaat, effectenmakelaar) maar rondloopt in
voordelige kleding, zullen mensen zich afvragen hoe slecht je bent
op uw werk bent dat u zich geen mooiere dingen kunt veroorloven.
Het is waar, ziekte, schoolleningen, banenverlies en andere financiële
ontberingen komen voor, zelfs voor mensen met een hoog inkomen. Maar als
je korting kleedt in een designeromgeving, zullen mensen
aan je capaciteiten gaan twijfelen en zal je inkomen eronder lijden.
Noem het de menselijke natuur.
Dus hoe kun je je gepast kleden voor je inkomen ZONDER
wenkbrauwen op te trekken? Door het aantal labels dat u draagt,
in lijn te houden met het bedrag van uw salaris.
Als je een lager inkomen hebt, zouden een of twee stukken van je favoriete
ontwerper (zoals een jas of een spijkerbroek) niet uit de
lijn passen – op voorwaarde dat je ze tweedehands koopt (zoals op eBay) of bij een
overstock outlet zoals Loehmann's of TJ Maxx.
Heb je een hoger inkomen? Een statushandtas, horloge of paar schoenen
geeft onmiddellijk uw positie door. Zelfs als u niet
om dergelijke dingen geeft, zullen uw status-y klanten dat wel, en aangezien mensen
praten, zult u misschien verrast zijn door hoe uw bedrijf groeit door
een paar van deze toe te voegen stukken aan je garderobe.
En wie weet? Als je het spel goed speelt en je doelen bereikt,
kun je op een dag serieus nadenken of
je een speciaal kledingstuk moet kopen, of dat je
favoriete ontwerper het moet laten maken speciaal voor jou uit zijn couture
collectie…