Dankbaarheid…. een houding door Karen A. Lech
Het is een frisse, nieuwe dag, een gloednieuwe ochtend, een blanco
pagina waarop nog een hoofdstuk of zelfs een paragraaf van mijn
leven kan worden geschreven. De kinderen gaan naar school, het is stil in huis. Vanmorgen zit ik binnen in mijn favoriete schommelstoel. Meestal
zit ik graag buiten op het dek en neem ik de ochtendlucht en
geluiden in zich, maar het regende gisteravond en een beetje door
nacht, dus de banken en terrasmeubilair zijn ook nat. Het is
ook veel koeler buiten, en de lucht ziet eruit alsof het
niet klaar is met het afgeven van vocht. Ik drink mijn ochtendkoffie, stomend
heet, met precies de juiste hoeveelheid creamerpoeder en een klodder
zware room, precies zoals ik het lekker vind, en natuurlijk in een porselein
kopje met een schotel. Mijn handen spelen met luxe garen, boterzacht en boterkleurig ook. Ik voel de steken van de Afghaan
Ik ben aan het haken en terwijl ik deze dingen doe, zoals ik bijna elke ochtend
doe, bid en denk ik na. Om de een of andere reden, vandaag, deze
morgen, terwijl mijn geest langs vele paden van gedachten dwaalt,
kijk ik naar de kleuren en textuur van deze Afghaanse/worp, noem het
wat je wilt , en ik word als door de bliksem getroffen, met
dankbaarheid.
Ik dacht aan mijn baan, bad om andere uren te werken,
(helemaal niet aan het werk?) en om dingen gemakkelijker te maken in het leven. Meer tijd om
aan mijn kinderen te wijden, de kracht die ik nodig heb om voor mijn
huishouden te zorgen, verlangend naar het geld dat ik nu zo hard nodig heb
. Terwijl ik met God sprak, half mijmerend, stelde ik de vraag:
wat doe ik verkeerd? Ben ik gewoon lui om deze dingen te willen? BAM!
Ik keek naar de heldere kleuren van de verweven garensteken en
voelde de zachtheid, en zei:"Dank u, God, dat u me deze dingen laat doen
dat u me laat spelen met garen, en voor mijn talenten.
dan... borrelt uit mij/mijn gedachten een lijst op van alles waar ik
dankbaar voor ben. Ik begon en kon niet stoppen want de lijst zou
eindeloos zijn…
Dank u, God, voor mijn zicht, mijn gehoor, mijn handen. Dank u,
God voor het huis waarin ik woon. Dank u, God voor mijn werk. Wat zou ik doen als ik het niet had? Bedankt dat je me hebt laten SPELEN
met alle heerlijke dingen van deze aarde! Koken,
tuinieren, breien, haken, bedankt voor mijn kinderen, bedankt voor elke levensadem die je me hebt gegeven! bedankt voor
elke hand die ik ooit heb vastgehouden voor elke kus die ik ooit heb ontvangen
voor elk orgasme voor elke tijd van romantiek voor elke glimlach voor
mijn dieren voor deze koffie die ik drink. voor elke hap eten die ik
heb geproefd voor bezienswaardigheden en schoonheid van deze wereld, voor vakanties,
voor de plaatsen die ik heb gezien. voor vrienden voor elke cent die ik heb
ontvangen voor al het geld dat ik heb uitgegeven (en verkeerd heb uitgegeven) Voor
elke sigaret die ik heb gerookt, ook al weet ik dat het niet goed is
om dat te doen Voor elke slok goede wijn voor elke keer dat ik het haar van mijn
kinderen fris gewassen heb voor elke dageraad voor stormen en
winden voor oceanen en de machtige zeedieren voor de nacht en
de fluweelblauwe lucht bezaaid met sterren en de maan gloeit voor de
geur van regen voor de geuren van de menselijke huid voor camera's en
foto's die verhalen vertellen en herinneringen bevatten voor het genoegen
van het kunnen zien voor iedereen muzieknoot die ik heb gehoord voor
elke zandkorrel op de stranden, en hoe nat zand aanvoelt op
de onderkant van mijn voeten als ze warm zijn, het gevoel,
het zachte aanraken dekens die me bedekken voor de schoonheid en
versheid van een pasgeboren baby voor de glimlach van mijn tante die zo
ziek is voor mijn ouders en familieleden, broer en zus, en
hun familie es Vrienden dichtbij en ver weg, en hun harten kan ik
aanraken, en hoe ze het mijne aanraken. voor emoties voor elke keer dat ik als baby werd vastgehouden, voor mijn vader die me verhalen vertelde en van me hield
voor mijn moeder die kookte en me als baby in slaap wiegde
voor elke klap die ik ontvangen voor mijn verkeerde handelingen als kind voor
nagellak …. voor elke vogel die ik heb zien vliegen voor elke keer
Ik heb een dierentuin bezocht om op een olifant te rijden en
haar huid aan te kunnen raken en de plukjes haar op haar rug te observeren, en
voel de machtige beweging van haar heupen terwijl ze liep... dat
was echt krachtig, en ik hou van olifanten! Voor water dat
spettert in mijn gootsteen en het aanrecht met zijn onderverdeling in
twee, want mijn tweeling kreeg er een bad in en hoeveel gemakkelijker was het
om hun twee kleine lichamen te steunen, een aan elke kant van de gootsteen
en houd de badtijd enigszins "ingeperkt" en hoef niet te bukken
over een groot bad omdat mijn rug zo pijnlijk was. ...en elke gedachte
leidt tot meer, meer om dankbaar voor te zijn, voor elk item waarvan ik dacht
van leidde tot herinneringen en uitleg waarom ik dankbaar was, hoe
dit voelde, hoe dat keek, en de rijkdom van al deze
zegeningen is overweldigend en eindeloos.
Ik dacht aan de slachtoffers van de orkaan Katrina, en andere
rampen, en dacht, waar moeten ze op een
tijd als deze dankbaar voor zijn? Maar als ze stoppen en nadenken, temidden van de ellende van
deze zeer, zeer moeilijke tijd in hun leven, zal het op de een of andere manier helpen
enorm te stoppen en te denken aan alles wat daarvoor is gekomen
zij heb ontvangen. Het is moeilijk om aangemoedigd te worden als de stormen van het leven om zich heen razen en je het gevoel hebt dat er geen hoop is voor de toekomst. Opnieuw bouwen is ontzettend moeilijk als je geest
nauwelijks het idee aankan om gewoon de ene voet voor de andere te zetten om het levenspad te bewandelen, laat staan een steen op te tillen.
Moge het dus degenen helpen die lijden, niet alleen de massa
Amerikanen die door de toorn van een orkaan genaamd Katrina worden gegeseld, maar ook degenen die in verpleeghuizen zijn, degenen die in
dit moment ademen ze hun laatste adem uit, opgegeten door het verwoestende monster
van kanker, harten verwoest door verlies van welke aard dan ook, om te weten dat
helpende handen er zijn, en dat er van ze wordt gehouden en voor hen wordt gebeden. En
aangezien ze in het verleden zoveel hebben ontvangen in hun leven, heeft God
een overvloed, een overvolle bankrekening van liefde en geschenken
Hij geeft. We moeten ze gewoon onthouden en uitkijken naar onze
volgende ademtocht, onze volgende glimlach, onze nooit eindigende geschenken in het leven.
Karen A. Lech copyright 2005