"Omdat wanneer pijn verweven is met liefde en nabijheid,
het heel moeilijk te geloven is dat liefde en nabijheid kan
ervaren worden zonder pijn."
-Gloria Steinem, "Revolutie van binnenuit."
Als je de neiging hebt om mannen aan te trekken die je teleurstellen (door
bedriegen, niet komen opdagen wanneer ze zeggen dat ze dat willen, of gewoon weigeren
van de bank af te komen), verwar je liefde met pijn.
Zovelen van ons zijn opgevoed met het idee dat pijn
normaal is, zelfs verwacht, in een liefdesrelatie. Zonder dat lijkt de
relatie plat, saai. We snakken naar drama. (Hoe komt het dat
zoveel vrouwen geweldige seks hebben na een ruzie met een significante
andere?)
Een gelukkige, liefdevolle relatie ontgaat ons omdat we het niet
erkennen wanneer we het zien, of omdat we gewoon geloven dat het
niet mogelijk is (Nieuwsflits:volgens een recente Today Show, alle
>mannen liegen. Allemaal! Ik wist niet dat mannen het monopolie hebben op
liegen of ander slecht gedrag. Ik ken enkele vrouwen die
adembenemende leugenaars zijn. Jij niet?).
Volgens de media zijn mannen niet in staat om
verjaardagen te herinneren, monogaam te zijn, een weekend door te komen, tenzij
ze gefixeerd zijn voor een marathon van voetbalwedstrijden. Vrouwen
internaliseren deze berichten:zo zijn mannen. Zo is het
leven. Kom er overheen.
En hoewel de media ons graag de mythe van de
onbereikbare gelukkige relatie verkopen, zijn sommigen van ons erin gaan geloven
door onze eigen ervaringen.
Sommigen van ons:
(a) Hadden ouders die elkaar onverschillig behandelden, (b) hadden
ouders die elkaar regelrecht haatten, (c) vaders
ons als kinderen negeerden, (d) een ouder hadden die leed aan
alcoholisme, (e) moeders hadden die liever
iets anders hadden gedaan, of (f) een ouder hadden die aan een mentale
ziekte leed.
En zo leerden we liefde te associëren met pijn. Het is alles wat we wisten.
Anderen onder ons groeiden op in een perfect gelukkig gezin met ouders
die van elkaar hielden en blij met ons waren, maar we slaagden er toch in
om:
(a) Negatieve berichten internaliseren die we hebben gehoord van de
ouders van onze vrienden die ongelukkig getrouwd waren, of
(b) Internaliseer negatieve berichten die we elders zagen (ik ken een
vrouw die tijdens haar beïnvloedbare tienerjaren oppaste op
een stel dat elkaar de stille behandeling gaf en verwachtte
van haar Ze paste ook op bij een ander gezin,
waar de vader ooit vroeg thuiskwam en een pornotijdschrift begon te lezen
tijdschrift!).
Als resultaat van deze programmering stellen we lage lat voor het
gedrag dat we accepteren van vriendjes of echtgenoten. Hé, het is
beter dan alleen zijn, toch?
Verkeerd.
Als je ondermaats gedrag van mannen tolereert, neem dan
de beslissing om te stoppen. Weiger met iemand te daten totdat je een man aantrekt
die van jouw geluk een prioriteit maakt. Geloof me; zo'n man zal
in je leven komen en daar blijven.
Behandel hem zoals je van hem gewend bent om jou te behandelen, wat
betekent met genegenheid, respect en consideratie. Vind je dit
saai? Als dat zo is, onderzoek dan uw gevoelens
over relaties en kijk of ze niet hebben bepaald wat voor
mannen u aantrekt.
Zie je, als je eenmaal stopt met uitgaan met mannen die je teleurstellen maar
je opwinden, kun je ruimte maken voor een man die van je houdt op de manier waarop je
het verdient om bemind te worden - en die je opwindt. Liefde en opwinding
zijn belangrijk, maar als ze gepaard gaan met pijn, is er iets
mis. Je zult nooit echt gelukkig zijn met een man die je in de steek laat.
Stel jezelf de vraag:"Waar ben ik ooit op het idee gekomen dat liefde
pijn moet doen?"
Geef jezelf de tijd om met de antwoorden te komen. Maak een balans op
of uw relatie het redden waard is. Als u uw mond opendoet,
maakt het dan een verschil? Zo niet, ben je dan bereid om plaats te maken voor een
man die van je zal houden en je aan het lachen zal maken in plaats van huilen om
verandering?