Toen mijn broers en zussen en ik jong waren, herinner ik me dat mijn moeder het huis niet uit zou
zonder haar grote zwartleren handtas. Riem
netjes over de gehandschoende arm gestoken, als een servet van een ober,
trots zou ze
trots op pad gaan met haar stam netjes achter haar ingestopt.
Moeder Eend en de Eendjes.
Sindsdien ben ik me gaan realiseren dat de trotse kanteling van haar kin en
haar rechtopstaande houding gewoon haar zelfvoldane zelfvoldane
wetende dat wat haar ook zou overkomen, er zou
>iets in haar handtas hebben om het probleem te verhelpen.
Dertig jaar later is de stijl en vorm van haar handtas misschien veranderd, maar ik garandeer je dat je nog steeds een autoband kunt verwisselen of een kernoorlog kunt voorkomen door in de inhoud van mijn
>moeders handtas.
Helaas, het lijkt een eigenschap te zijn die van moeder op
dochter is overgegaan, want ik ben degene onder al mijn vriendinnen op wie
altijd kan worden gerekend om een pleister te produceren voor een gesneden vinger, of
de perfecte lipgloss voor een touch-up. Oh, en ik ben altijd degene
met de reserve tissues en tampons.
Ik zou Dr. Freud willen vragen naar mijn eigenaardige voorliefde voor
het dragen van de volledige inhoud van mijn slaapkamer (en keuken en
badkamer) in mijn handtas, maar hij zou het waarschijnlijk in verband brengen met een
vrouwelijk seksueel ontoereikendheidsprobleem. (Afgunst op penis klinkt als een goede
een!)
Wat me altijd blijft verbazen, is wat in hemelsnaam de celebs
die over de rode loper lopen bij die gala-evenementen, passen
in een avondtasje ter grootte van een luciferdoosje? Ach, ze zien eruit alsof
ze geen ruimte hebben voor een lucifer, laat staan voor een luciferdoosje. Ik stel me altijd voor dat hun moeder, of assistent, of meeloper,
onopvallend hun grote Louis Vuitton-reiskoffer door de achterste handelaarsingang sleept. Want welke
celeb zou het huis verlaten zonder een complete make-overkit,
ondergoed, reservetandenborstel (of tanden!) en een extra fles
Moët in geval van nood?
/P>
De meeste mannen die je vertellen dat vrouwen mysterieuze wezens zijn, zijn nog nooit
getuige geweest van de volledige omvang, om zo te zeggen, van een vrouwenhandtas. Ik
weet niet of ze de fysieke of mentale kracht zouden hebben om
ermee om te gaan.
Als de verzorgers en verzorgers van de wereld, zou ik graag denken
dat mijn handtas een uitdrukking is van mijn humanitaire
globaal denkende persoonlijkheid. Ik ben degene die er altijd zal zijn om
andere mensen in nood te helpen.
Zolang ze dezelfde kleur lippenstift dragen als ik.