Toen ik me voor het eerst realiseerde dat er een scheiding ophanden was in mijn
relatie, was mijn eerste gedachte:"Wat ga ik in hemelsnaam doen voor geld?" Ik ben de eerste om toe te geven dat ik een vreselijke
werknemer ben. Tot die tijd had ik als thuisblijfmoeder
mijn eigen schema gemaakt, alle regels gemaakt met betrekking tot
wanneer, waar, waarom en hoe ik ging om te doen wat er
gedaan moest worden.
Tegen beter weten in ben ik de jungle van het zoeken naar werk ingegaan,
en ik had er een hekel aan. Ik kreeg een baan en stopte na 3 maanden. Toen ik erover nadacht, was het vinden van een baan de makkelijke weg.
Mijn eigen bedrijf starten zou niet alleen veel moeilijker zijn,
maar het zou uiteindelijk ook meer voldoening geven.
Ik was opgeleid om kleding te ontwerpen (toen Fred Flintstone
een kind was), en had een obsessie voor mode...handtassen in het bijzonder. Dus ik kende mijn weg in een meter stof en een
schaar. Ik had ook een voortdurende klacht over wat er toen op de markt was met betrekking tot unieke,
betaalbare handtassen. Ik dacht erover om mijn eigen bedrijf te starten.
Ik had aanvankelijk mijn twijfels of ik dit wel of niet alleen kon doen. Ik had angst. Maar ik was niet bang om
te falen. Als ik faalde, wat zou er dan veranderen? Mijn leven zou hetzelfde blijven. Ik wist hoe ik "hetzelfde" moest doen. Maar als het me zou lukken, zouden de dingen
veranderen. Het was de verandering die me bang maakte. Ik liet me bijna door die angst
afschrikken om mijn bedrijf te starten. Als dat was gebeurd,
zou ik financieel afhankelijk zijn van de restjes die mijn ex zou uitdelen
voor de volgende wie weet hoe lang, en DAT was geen optie.
Dus begon ik mijn bedrijf. Eerst maakte ik schattige kleine handtassen voor
mijn dochters, die die tasjes naar school droegen. Dat leidde tot handtassen
verzoeken van hun vrienden, die om mijn creaties vroegen als
verjaardagscadeautjes. Dat groeide uit tot winkels en boetieks met mijn
product. Drieëntwintig om precies te zijn. Ik vond het geweldig! Deze onafhankelijkheid
was ongelooflijk. Ik was (en ben) in de hemel! Mijn ex kwam dan langs
om de kinderen op te halen, en toen we de voordeur openden, zeiden de kinderen
:"Welkom op onze verzendafdeling." Ik had zoveel
bestellingen dat ik niet wist wat ik met mezelf aan moest.
Sindsdien heb ik mijn bedrijf uitgebreid met sieraden en
handtassen. Ik heb mijn eigen webbedrijf en ik ben de baas! Ik doe
wat ik wil, wanneer ik wil en hoe ik dat wil. Niemand vertelt me
wat ik wel en niet kan doen. Als ik koffie haal, haal ik die voor
voor mezelf... niemand anders.
Wees de baas dames. Durf niet toe te laten dat een scheiding uw
verlangen of vermogen om alleen te slagen, belemmert. Gebruik het om uw
verlangen naar financiële onafhankelijkheid aan te wakkeren.
Martini's voor iedereen!
Debbie Burgin.
Copyright 2006 Debbie Burgin Alle rechten voorbehouden