Gisteravond kreeg ik een telefoontje van een vriendin. Het was de vooravond van haar 50e verjaardag, en hoewel ze veel beter aangepast is dan de meesten, was het nog steeds een groot probleem voor haar.
Ik wil de heren eraan herinneren dat er een inherent en krachtig structureel biologisch verschil is voor dames van deze leeftijd, aangezien ze rond deze leeftijd een geïncarneerde incarnatie ervaren - de vruchtbare persoon die ze waren sinds hun vroege tienerjaren, en een structureel VERSCHILLENDE persoon ontstaat.
Dus dit gaat NIET over ijdelheid of schoonheid; het is veel meer dan dat op elk niveau en het was geen wonder dat mijn vriend zich onzeker voelde. Wat ze NIET wilde dat er gebeurde, is om deze eerste nacht van het 50e jaar van haar leven vol spijt, zorgen, verdriet en verlies van leven in te gaan; ze wilde iets beters dan dat voor zichzelf, een feest om te helpen bij dit drempelmoment, afgebakend door de manier waarop we de tijd meten en de dagen tellen.
We hadden gemakkelijk het laatste anderhalf uur kunnen kletsen voordat de klok twaalf uur sloeg en dit ding proberen te negeren; maar ik vond dit niet gepast omdat het een zeer persoonlijke overgang is, dus begonnen we een geschikt overgangsritueel te bespreken.
In plaats van nu een soort van "doodsritueel" uit te voeren waarbij men betrokken raakt bij alle ne'ermores gedurende zijn hele leven, zoals:"Ik zal nooit meer een eigen baby in mijn armen houden..." en "Ik zal dans nooit meer op de Rolling Stones, live in de Catacomb in een minirok…” Ik stelde voor om ons in plaats daarvan alleen te concentreren op het jaar dat net voorbij was, jaar 49.
Wat was er in dat jaar gebeurd?
Nou, best veel eigenlijk. Mijn vriendin mocht in een huis aan het strand gaan wonen dat ze altijd al wilde. Ze had haar eerste boek geschreven en gepubliceerd. Ze had haar eerste hymne geschreven, haar eerste openbare tentoonstelling van haar schilderijen gehad en met dolfijnen gezwommen.
Hoe geweldig!
En hoeveel verbazingwekkender is het nog om te bedenken dat als we slechts twee jaar terug in de tijd zouden reizen, naar haar 48ste verjaardag, en we zouden bespreken wat er zou kunnen komen, en ik zou slechts een van deze dingen hebben voorgesteld, ze zou hebben Heb het NOOIT voor mogelijk gehouden en lachte me uit.
Dus wat zou het jaar 50 in de weg kunnen staan van nieuwe verrassingen en ontvouwingen?!
Wij kunnen het niet weten.
Maar één ding kunnen we weten:het is een jaar van nieuw leven, van nieuwe ervaringen, van nieuwe uitdagingen, triomfen en momenten van glorie.
En het verdient het om trots, en graag, en met volledige acceptatie van wat komen zal, erin te stappen.
Er werd besloten om het moment in te luiden met een prachtig bad, bij kaarslicht en een glas champagne.
Om de tijd vóór 12.00 uur door te brengen om dankbaarheid te geven voor wat was, en om een tijd van meditatie door te brengen nadat je je stevig op de toekomst hebt gericht, om de ruimte te hebben om dingen te vragen die misschien vele jaren hebben gewacht om eindelijk te worden vervuld en ervaren; om de ruimte te hebben om verrassingen te vragen en bereid te zijn om letterlijk fris, schoon en stralend nieuw het nieuwe levensjaar in te stappen hier in deze fantastische wereld.
Dit is wat mijn vriendin toen deed, alleen, voor zichzelf en het was een heerlijke, magische en heel speciale gelegenheid, zonder spijt en in plaats daarvan met een krachtige opheffing en bevestiging van het leven en liefde voor het leven.
Ze sliep heel goed, en toen er 's morgens een doos werd afgeleverd waaruit een heliumballon barstte met enorme cijfers 50 erop, die haar tapijt verder overspoelde met kleine fonkelende stukjes folie, allemaal met "50" erop gedrukt, ze lachte van verrukking en zei:"Dit wordt een geweldig jaar..."
Gefeliciteerd met je verjaardag, Nicola!
Artikelbron:http://www.articledashboard.com
Bezoek Silvia Hartmann &vrienden, echte mensen die echte persoonlijke ontwikkeling in de echte wereld doen, en ontvang uw gratis exemplaar van "The Enchanted World" op StarFields.org
P>