keizersnede? Ja, maar ook in uitgeruste ziekenhuizen

In Italië is een keizersnede een veel voorkomende praktijk; volgens wat naar voren is gekomen na het rapport van de onderzoekscommissie over de fouten in gezondheidsafdelingen, wordt een keizersnede toegepast buiten de door de Health World Organization opgelegde limieten en vertegenwoordigt deze ongeveer 38,8% van het totale aantal geboorten in Italië. Dit percentage, vanwege de substantiële structurele tekortkomingen van veel openbare ziekenhuizen, veroorzaakt jaarlijks een aantal vergoedingen voor gezondheidsschade; met name in Zuid-Italië zijn de professionele en technologische normen van veel openbare ziekenhuizen niet geschikt voor een dergelijke delicate operatie; er kwamen talloze gevallen van strafrechtelijke procedures tegen artsen en verloskundigen voor verwondingen en dood door schuld naar voren. Volgens het onderzoek van de onderzoekscommissie zijn de drie regio's die bovenaan deze zwarte lijst staan ​​Trentino Alto Adige, Campania en Sicilië, zelfs als de lijst blijft bestaan met regio's die bijna net uit Zuid-Italië komen; zelfs 70% van de onderzochte medische structuren bleken ontoereikend om een ​​minimumniveau van veiligheid te garanderen en beschikten niet over de apparatuur die nodig was om een ​​intensieve neonatale therapie uit te voeren. In 2011 waren 500 gevallen van schadeloosstellingsverzoeken, schadeloosstellingen voor nationale gezondheidsdiensten of medische schade die zijn geanalyseerd of worden onderzocht door de onderzoekscommissie. Van deze gevallen gaan er 104 over feiten die tijdens de geboorte zijn gebeurd en onder deze gevallen heeft 79 keer de veronderstelde fout de dood van de foetus of van de baby veroorzaakt. Maar wat zijn de kenmerken die het verschil maken tussen een uitgerust ziekenhuis en een ongeschikt ziekenhuis ? In de eerste plaats bij keizersneden is het essentiële kenmerk dat de complicaties van de verloskundige beperkt, de perfecte integratie tussen het medisch personeel en de verloskundige, die moet werken als een "equipe", door middel van een gemeenschappelijke taal en aangepaste procedures, in staat om omgaan met eventuele noodsituaties. In het bijzonder moet de verloskamer zijn uitgerust als een echte afdeling spoedeisende hulp, met 24 uur per dag personeel, gynaecoloog, neonatoloog en anesthesist ”“ beademingsapparaat, om klaar te zijn voor elke vorm van nood die zich kan voordoen. Praten over risico’s dat kan de pasgeborene betreffen, fundamenteel is de figuur van de neonatoloog die samenwerkt met de verloskundige bij het uitrusten, en ook met de anesthesist; direct na de geboorte helpt hij de baby. Benadrukt moet worden dat, wanneer het gaat om cardiopathische zwangere vrouwen, het mogelijk is dat er een decompensatie optreedt - veroorzaakt door een functionele overbelasting van de bloedsomloop - en in dit geval is ook de aanwezigheid van een cardioloog-specialist vereist. het moeilijkste, als we het hebben over schadeloosstelling, is om te bewijzen dat er een professionele verantwoordelijkheid is die kan worden toegeschreven aan een van de professionals die aan de geboorte heeft deelgenomen:de verantwoordelijkheid is uniek en kan alleen worden toegeschreven aan de neonatoloog telkens wanneer zijn mening autonoom is ten opzichte van die van de andere specialisten, terwijl alle medewerkers verantwoordelijk zijn voor het geval er grove professionele fouten worden gemaakt die niet te wijten zijn aan het zeer specialistische werk van de neonatoloog. De grootste moeilijkheid van de bank, in deze gevallen, is om vast te stellen het precieze moment waarop de medische fout is gemaakt en begrijpen waarom deze de dood heeft veroorzaakt van de zwangere vrouw, van de kind of hun laesies.Artikel geschreven door Serena Rigato