Zoals u zich kunt voorstellen, is er enorm veel onderzoek de jaren met betrekking tot ADHD-behandeling voor kinderen. Het is belangrijk om te weten dat deze aandoening chronisch is. Waar onderzoekers het over het algemeen over eens zijn, is dat voor elk kind een geïndividualiseerd regime moet worden ontwikkeld dat specifiek is voor dat kind. Er is geen magische behandeling die voor elk geval van ADHD kan worden gegeven.
Naast de verschillende mate van expressie van deze stoornis, zijn er te veel verschillen tussen kinderen. Deze toestand kan echter worden beheerd, dus er is goede reden om optimistisch te blijven. In dit artikel vindt u aanvullende informatie over ADHD-behandelingen bij kinderen.
Als uw arts of specialist heeft vastgesteld dat uw kind medicijnen moet krijgen, dan is het mogelijk dat u bijwerkingen krijgt. Enkele van de meer typische bijwerkingen zijn:een moeilijke tijd om in slaap te vallen, gevoelens van zenuwachtigheid, maagkrampen of een afname van het hongergevoel. Bovendien kunnen er af en toe omstandigheden zijn waarin men zich terugtrekt uit sociale omgevingen. Het beste wat u kunt doen, is met uw arts praten als u een van deze gevolgen herkent. Uw medische professional kan ervoor kiezen om de dosering te wijzigen waarvan is aangetoond dat deze de gevolgen onder controle houdt. Het kan zijn dat u met dit soort bijwerkingen te maken krijgt wanneer u voor het eerst met de behandeling begint, alleen omdat uw arts moet uitzoeken wat het beste werkt voor uw kind.
Zodra uw kind met de behandeling en een cursus symptoombeheersing begint, zal de arts bepaalde mijlpalen en doelen vaststellen. Maar deze zijn helaas niet altijd helemaal succesvol. Als dit gebeurt, zullen artsen uw kind doorgaans opnieuw evalueren om de oorspronkelijke ADHD-diagnose te bevestigen.
Dit is niet bedoeld om te impliceren dat de verkeerde diagnose is gesteld, maar is gewoon een standaardprocedure. De arts kan ook een alternatieve medicatie overwegen en andere factoren beoordelen, zoals hoe goed het oorspronkelijke behandelplan werd gevolgd.
Aangezien elk kind een uniek en individueel behandelplan moet krijgen, hoeven niet alle kinderen met ADHD krijgt vanaf het begin medicatie. Als het kind na een controleperiode geen verbetering vertoont of als de toestand verslechtert, wordt gewoonlijk een behandelingstoevoeging overwogen met voorgeschreven stimulerende middelen waarvan is erkend dat ze nuttig zijn voor de behandeling van ADHD. Deze algemeen aanvaarde strategie is heel gebruikelijk, samen met anderen.
Een nieuwe trend is het geven van training aan ouders van kinderen met ADHD. Hoe ze hun kind thuis goed kunnen ondersteunen, staat centraal in deze training. Door deze plannen en methoden thuis uit te voeren, kunnen andere behandelingen die het kind krijgt, worden versterkt. Daarnaast is er een scala aan psychologische therapieën die naast de standaardbenaderingen worden gebruikt. Door deze strategieën te gebruiken, kan uw kind met ADHD leren hoe het met succes om te gaan in het dagelijks leven.
De diagnose, evaluatie en het begin van de behandeling zijn waarschijnlijk de meest ontmoedigende en delicate momenten voor uw kind met ADHD. Het is nuttig om te beseffen dat elk kind uniek is en een speciaal behandelplan moet hebben. Maar het is belangrijk om positief te blijven en de voortgang van uw kind te volgen. Dit zal de arts helpen te weten welke wijzigingen eventueel moeten worden aangebracht. Zorg ervoor dat u uw arts vraagt wat u thuis kunt doen om de ADHD-symptomen van uw kind onder controle te krijgen.
Het opvoeden van een kind met ADHD kan een behoorlijk grote uitdaging zijn. Meestal duurt het even voordat je doorhebt wat er met je kind aan de hand is. Er is enige bekendheid over aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Uitzoeken wat u het beste kunt doen, is de volgende uitdaging waarmee u te maken krijgt. De omstandigheden van elk kind zijn anders. Het vinden van de beste medicatie om te nemen kan ook enige tijd duren. Je hebt wat geduld nodig om wat onderzoek te doen.
Mijn jongen had een ADHD en toen ik er voor het eerst achter kwam, kon ik er niet mee omgaan. Ik was zo bezorgd. Maar als je geduld zou kunnen hebben, er is zeker hoop en het is niet allemaal negatief. Een van de dingen die moeilijk kunnen zijn voor jonge kinderen met een aandachtstekortstoornis, is dat ze niet begrijpen hoe ze dingen kunnen verwezenlijken. Kinderen met deze aandoening handelen niet opzettelijk, verzekeren experts ons; in plaats daarvan weten ze gewoon niet hoe ze de dingen moeten uitvoeren die ze moeten doen. Kijk voor meer informatie op onze blog op http://coldwilderness367.edublogs.org
