Sluit kritiek af:Onlangs was ik aan de telefoon met een oude vriend van de middelbare school die ik in jaren niet had gesproken. Het was goed om weer contact te hebben en ons leven weer bij te praten. Na herinneringen op te halen over oude vriendjes, verschoof het gesprek naar onze kinderen.
Ze schokte me met een ongevraagde opmerking (dat zijn altijd de opmerkingen die het meest verbazen) over het werkende moederschap. Met een heel nonchalante toon zei ze:"Ik heb er nooit in geloofd om mijn kinderen naar de kinderopvang te brengen. Ik zou ze dat nooit aan kunnen doen."
Zoals je zou verwachten, overrompelde dit me, niet alleen omdat het tegen mijn eigen overtuigingen ingaat, maar omdat ze mijn vriendin is!
Het was pijnlijk en schokkend, maar niet iets nieuws. Soms zijn zelfs de mensen op wie u vertrouwt om u te steunen het misschien niet eens of begrijpen uw keuzes niet. Dit was zeker zo'n moment waarop mijn vriendschap op de proef werd gesteld.
Ik moest een beslissing nemen. Mijn eerste reactie was om mezelf te verdedigen, mijn keuze om te werken en mijn overtuiging dat het een goede zaak was om kinderopvang te gebruiken. Vanuit mijn defensieve positie dacht ik dat mijn opvoedingsbeslissingen beter waren dan de beslissingen die zij had genomen. Ik redeneerde dat, hoewel ik meer van de daguren weg ben, ik dankzij een carrière mijn kinderen uitzonderlijke kansen kan geven. Ik heb gerationaliseerd dat mijn kinderen studiegeld hebben, in sportteams spelen en delen van de wereld hebben gezien die mijn vriendin niet echt financieel in staat was om haar kinderen te betalen. Ik was gefrustreerd en wilde dat ze haar mening veranderde in de mijne:dat ik een betere moeder ben omdat ik werk. Maar proberen iemands standpunt te veranderen, werkt nooit echt.
Mijn tweede, en redelijker, reactie was om te proberen haar perspectief op een positieve manier te bekijken. Het was tenslotte eerlijk. In feite heeft ze gelijk. Ik kan niet bij elk recital of elke ochtend bij de bushalte aanwezig zijn.
Maar dat ik niet elk moment fysiek aanwezig kan zijn, verandert niets aan het feit dat ik nog steeds de hoofdpersoon ben. bron van liefde en leiding voor mijn kinderen. Ik ben een geweldige moeder. In feite is er niemand beter.
Je bent het misschien niet eens met iemands gedachten of overtuigingen, maar als je jezelf van de emotie kunt verwijderen en probeert (echt proberen) te begrijpen waar de gedachte vandaan komt, er kan ergens een kern van waarheid zijn waar je van kunt leren.
Je moet vervelende buren, collega's of veroordelende thuisblijvende moeders vermijden die een negatief effect hebben op je zelfvertrouwen. Het klinkt voor de hand liggend, maar het kan moeilijk zijn om dit in de praktijk te brengen. In onze kern zijn moeders en vrouwen allemaal hetzelfde. We willen dat mensen ons aardig vinden, het eens zijn met onze overtuigingen en bemoedigende steun bieden. Als dit niet naar jouw zin gaat en je krijgt te maken met kwetsende opmerkingen (en dat zul je), kies er dan voor om niet te luisteren.
Negeer de kwetsende opmerkingen van anderen en vertrouw op vertrouwen in je keuzes. Waardeer goedbedoelende familieleden en vrienden voor alle goede dingen die ze je familie brengen en laat de rest met rust. Samantha Knowles is de auteur van Working Mom Reviews. Om van acne af te komen, ga naar Acne No More Review. Om te leren hoe je een perfecte sollicitatiebrief kunt maken, ga je naar Amazing Cover Letters Review
