Ik had laatst een gesprek met een vriend en hoorde mezelf alle mijlpalen die mijn dochter onlangs had bereikt aframmelen, zoals het maken van clubvolleybal en uitblinken in academici. Ik hoorde mezelf meer van hetzelfde doen over Emily:ze is een geweldige danseres, erg slim en een natuurtalent op het podium. Het klonk opschepperig, zelfs voor mij, en dus haperde ik op mijn woorden en probeerde ze onmiddellijk terug te nemen. Misschien omdat ik me plotseling herinnerde dat de dochter van mijn vriend het niet zo goed deed in de academische wereld, realiseerde ik me (te laat) hoe totaal ongepast mijn zelfbelangrijke opmerkingen waren. Ik deed onbewust mee aan een soort wedstrijd, en nog een onbelangrijke.
Gelukkig, omdat ze een goede vriendin was, liet ze me vrij en verzekerde me dat ik haar niet minder goed deed voelen door mijn trots te delen. Dit leidde echter tot een dieper gesprek over de ware oorzaak van waarom we nog meer opscheppen over de prestaties van onze kinderen dan over die van onszelf. We kwamen tot de conclusie dat al ons opscheppen voortkomt uit het belang dat we hechten aan de mening van andere mensen over hoe een 'goede' moeder eruitziet.
Als mijn dochters erin waren geslaagd - en verder uitblonken dan hun leeftijdsgenoten - zou ik op de een of andere manier gerust kunnen zijn, wetende dat ik alles goed had gedaan. Met dit besef kwam perspectief en groei:zelfs als mijn beide dochters het moeilijk hadden of uit elkaar vielen, zou ik onmogelijk meer van ze kunnen houden. Ik zou nog steeds overweldigd zijn door trots! Mijn behoefte om te vergelijken kwam voort uit twijfel aan mijn eigen opvoedingsvaardigheden en de manier waarop andere mensen ze zagen. Als je het vergelijkspel begint, groeit je schuldgevoel. Doe het niet. Bedenk dat elk kind zich in een ander tempo en op zijn eigen manier ontwikkelt. Hoewel het ene kind een geweldige student kan zijn, kan een ander een geweldige danser zijn, en mijn derde kan uitblinken in sport (we weten het nog niet zeker).
Hoe dan ook, al mijn kinderen hebben hun eigen speciale gaven en talenten. Internaliseer de ontwikkeling van uw kind niet. Weet dat we als moeders, hoewel we de groei van onze kinderen ondersteunen en aanmoedigen, niet precies kunnen bepalen hoe alles zal verlopen, noch kunnen we alle keuzes voorspellen die ze nu of later in hun leven zullen maken. Ik ben erg trots op mijn kinderen, maar ik zorg ervoor dat ik niet over hen opschep ten nadele van anderen. De eenvoudigste manier om deze onredelijke vergelijkingen te elimineren, is door ze te stoppen. Dus als iemand opschept over iets uitzonderlijks en je voelt dat ze echt een passief - maar negatief - oordeel vellen over je eigen ouderschap, stop dan het gesprek. Zeg gewoon:"Dat is geweldig" of "Goed voor je."
Vergeet niet dat het probleem echt bij hun vertrouwen ligt. Ouderschap is geen race. Er zijn geen winnaars en verliezers. In plaats van te strijden om de allerbeste ouder te zijn, concentreer je je op het opvoeden van je kinderen op jouw manier en volgens je eigen tijdschema. Samantha Knowles is de auteur van Working Mom Reviews. Om te weten hoe u positiviteit en overvloed in uw leven kunt brengen, bezoekt u The Abundance Code Review. Ga naar The Penguin Method Review om geheimen, technieken en unieke attracties te leren.
