De eerste keer dat de 16-jarige Mackensie Freeman de neiging had om haar eigen haar uit te trekken, was in de vijfde klas.
"Ik gebruikte gewoon mijn vingers en begon mijn wenkbrauwen uit te trekken", vertelde ze aan YouBeauty. Toen een Google-zoekopdracht haar bezorgde ouders naar de haartrekstoornis trichotillomanie, een dwangmatige haartrekstoornis, leidde, wisten ze dat het tijd was voor Mackensie om naar een dokter te gaan.
Trichotillomanie, of TTM of "trich", is wanneer trekkers, bewust of onbewust, streng voor streng gaan om methodisch haar uit hun hoofd, wenkbrauwen, wimpers of elders op hun lichaam te trekken, waardoor vaak kale plekken ontstaan. Klinkt extreem? Eigenlijk ken je waarschijnlijk iemand in het trich-spectrum:twee op de 50 mensen zullen het tijdens hun leven ervaren, volgens het Trichotillomania Learning Center. De meeste beginnen symptomen te vertonen in de late kindertijd of vroege puberteit, zoals Mackensie deed.
Trich is wat bekend staat als een "lichaamsgericht repetitief gedrag" (BFRB), vergelijkbaar met nagelbijten. Voor trich-patiënten veroorzaakt stilzitten vaak een periode van langdurig trekken. Daarom gebruikt Mackensie vioolspeeltjes (zoals kralen of squishy-speelgoed) om te voorkomen dat ze trekken tijdens haar lessen in de 10e klas van de middelbare school. Maar als ze haar haar begint uit te trekken, kunnen afleveringen vijf minuten tot een paar uur duren. Mackensie vertelde YouBeauty:
“Ik geef meestal toe, tenzij ik echt bezig ben met stoppen, wat ik probeer te doen. Als ik een tijdje trek, kan ik me niet eens herinneren dat ik mijn hand opstak om te starten. Ik word gewoon bewust in het midden van een aflevering. Tegen die tijd wil je niet meer stoppen."