Als je ooit diep hebt gedoken in wat er achter je haarproducten zit, ben je misschien verschillende kationische oppervlakteactieve stoffen tegengekomen, zoals cetrimoniumchloride, behentrimoniummethosulfaat en stearamidopropyldimethylamine. Dat is een hele mondvol! Niet voor niets worden de INCI-namen (International Nomenclature of Cosmetics Ingredients) van deze moleculen vaak verward met siliconen, sulfaatwasmiddelen en conserveermiddelen. Het kan verrassend zijn om te horen dat een "sulfaat" voor veel mensen een wenselijk conditioneringsmiddel is. Een overzicht van de verschillende soorten oppervlakteactieve stoffen en een nadere bestudering van kationische oppervlakteactieve stoffen brengt enige duidelijkheid in de verwarring.
MEER VAN NATUURLIJK KRULLEND: Haartips om er slanker uit te zien
WAT ZIJN SURFACTANTEN?
Oppervlakteactieve stoffen zijn moleculen met een dubbele polariteit, zowel hydrofobe (waterhatende) als hydrofiele (waterminnende) segmenten. Hoewel hydrofoob de term is die het meest wordt gebruikt om niet-polaire stoffen te beschrijven, is de term lipofiel (lievend van olie) misschien een nauwkeuriger omschrijving, omdat ze niet zozeer een hekel hebben aan water als wel aan olie. De unieke kwaliteit om zowel lipofiel als hydrofiel te zijn, wordt beschreven als amfifiel.
Vanwege de unieke polaire eigenschappen van water, resulteert het onderdompelen van een amfifiel molecuul in een waterige oplossing in zeer interessant gedrag. Watermoleculen hebben een sterke intermoleculaire waterstofbinding die een voorspelbare geometrische structuur creëert in het grootste deel van de vloeistof. Deze waterstofbinding vormt een strak uitgerekte moleculaire film op het grensvlak tussen lucht en de vloeistof. Dit geeft water zijn kenmerkende hoge oppervlaktespanning. Het plaatsen van een molecuul met hydrofobe eigenschappen in die omgeving verstoort die structuur, dus het water sluit het hydrofobe molecuul uit de oplossing door het naar de oppervlakte te duwen.
Je hebt dit zeker zelf gezien toen je de regenboog van olie op het oppervlak van een waterplas hebt gezien. Wanneer het molecuul zowel een hydrofiel deel als een hydrofoob deel heeft, verstoort dit de waterstofbinding aan het wateroppervlak, wat de oppervlaktespanning aanzienlijk verlaagt. En dus wordt van amfifiele moleculen gezegd dat ze "oppervlakteactieve stoffen" zijn en oppervlakteactieve stoffen worden genoemd.
Uiteindelijk, als het amfifiele materiaal wordt vergroot, raakt het oppervlak van de oplossing verzadigd en doet zich een intrigerend fenomeen voor. Om zoveel mogelijk van de polaire structuur van water te behouden, aggregeren de amfifiele moleculen samen tot minuscule bolletjes in het grootste deel van de oplossing die micellen worden genoemd. Ze vormen de basis voor veel biologische functies en zijn nuttig voor veel functies, zoals reiniging en medicijnafgifte.
SOORTEN OPPERVLAKTE-actieve stoffen
Oppervlakteactieve moleculen worden geclassificeerd volgens de ionische lading van de hydrofiele kopgroep. Deze klassen bestaan uit anionische, kationische, niet-ionische en zwitterionische oppervlakteactieve stoffen. Laten we eens kijken.
Anionische oppervlakteactieve stoffen , (zoals natriumlaurylsulfaat, ammoniumlaurethsulfaat en natriumcocoylisethionaat)
Niet-ionische oppervlakteactieve stoffen (zoals decylglucoside en PEG-10 lauraat)
Zwitterionisch (of amfotere) oppervlakteactieve stoffen
MEER VAN NATUURLIJK KRULLEND: Vind je kroestype
WAT ONDERSCHEIDT KATIONISCHE OPPERVLAKTE-actieve stoffen
Kationische oppervlakteactieve stoffen zijn, net als hun tegenhangers, veelzijdig vanwege hun amfifiele karakter. Echter, in plaats van voornamelijk te worden gebruikt voor waskracht, worden kationische oppervlakteactieve stoffen vaker gebruikt voor zeer verschillende toepassingen, vooral in haarverzorgingsproducten. Misschien wel het belangrijkste gebruik van kationische oppervlakteactieve stoffen in haarverzorging is als conditioneringsmiddel. U herinnert zich misschien dat het haaroppervlak over het algemeen een negatieve lading heeft, die vaker voorkomt als de cuticula beschadigd is. De hoofdgroepen van deze kationische oppervlakteactieve stoffen ervaren elektrostatische aantrekking tot deze negatief geladen plaatsen en adsorberen op het oppervlak van het haar.
Het hydrofobe deel van het oppervlakteactieve molecuul ligt plat langs het oppervlak van het haar en vormt een film die de cuticula glad maakt. Deze film heeft meerdere effecten, waaronder vermindering van statische elektriciteit, vermindering van kamkrachten, verhoging van het aangename tastgevoel van het haar en vermindering van de vorming van klitten. Kationische oppervlakteactieve stoffen die voor deze doeleinden worden gebruikt, blijken ook te helpen bij het kleurbehoud van kunstmatig geverfd haar.
Alkyl quaternaire ammoniumzouten (zoals cetrimoniumchloride en behentrimoniummethosulfaat) bleken zich na veelvuldig gebruik op het haaroppervlak op te hopen. Ze kunnen nogal moeilijk te verwijderen zijn als dit eenmaal gebeurt. Ze zijn ook onverenigbaar met anionische oppervlakteactieve stoffen in shampoos, omdat ze een onoplosbaar complex in de oplossing vormen. Een andere ongewenste eigenschap voor gebruik in shampoos is dat ze het schuimvermogen in dergelijke formules verminderen. Om deze reden hebben ze de meeste voorkeur in conditioneringsproducten.
Alkylaminezouten (zoals stearamidopropyldimethylamine) adsorberen in feite in mindere mate op het oppervlak van het haar dan de quaternaire verbindingen. Ze worden ook gemakkelijker gespoeld en verwijderd, en hebben dus minder kans op ongewenste ophoping. Alkylaminen kunnen worden geneutraliseerd tot zouten, zijn goed verenigbaar met anionische oppervlakteactieve stoffen en interfereren niet met schuimvorming, waardoor ze zeer geschikt zijn voor gebruik in conditionerende shampoos. Kationische oppervlakteactieve stoffen zijn ook nuttig voor de emulgering en solubilisatie van hydrofobe additieven, zoals siliconen.
Ze bereiken dit door het niet-polaire materiaal in te kapselen in het binnenste van hun micellaire structuren. Zodra de oplossing is verdund met water onder de douche, breken de micelstructuren af, waardoor het conditioneringsmiddel op het oppervlak van het haar wordt afgezet. Hierdoor kunnen ze meerdere functies in dezelfde formule uitvoeren; emulsiestabilisator en conditioneringsmiddel.
Over het algemeen dragen kationische oppervlakteactieve stoffen veel uitstekende eigenschappen bij aan zowel shampoos als conditioners. Het kunnen effectieve milde reinigingsmiddelen zijn in een conditioner, maar hun meest waardevolle bijdrage is als filmvormende conditioner. Ze zijn oplosbaar in water, maar de quaternaire variëteit bindt vrij stevig aan het haaroppervlak en kan zich ophopen, dus houd rekening met de mogelijkheid van dat probleem. De alkylamines lijken geen significante nadelen te hebben voor een meisje of jongen met krullen, en veel gebruikers melden dat ze van hun effecten genieten.
MEER VAN NATUURLIJK KRULLEND: Hoe u uw krullen kunt beheersen op regenachtige dagen
Snel afronden Alkyl-gequaterniseerde ammoniumzouten:
Alkylaminen of aminezouten: