Hier is hoe het is geëvolueerd:
* middeleeuwse logica: In de middeleeuwen hebben filosofen en theologen zich bezig met ingewikkelde debatten over kleine details van doctrine en logica. Ze zouden zorgvuldig argumenten analyseren, gericht op subtiele onderscheidingen en fijne punten. Deze praktijk stond bekend als "haarversplitsing" Omdat ze vaak werden gezien als focus op extreem kleine en onbeduidende punten, zoals het splitsen van een enkel haar in nog kleinere delen.
* De uitdrukking komt naar voren: De term "gesplitste haren" werd gebruikt om deze overdreven nauwgezette en pedantische benadering van argumentatie te beschrijven. Het bracht het idee over om overdreven bezorgd te zijn met triviale zaken, vaak leidend tot zinloze en onproductieve discussies.
* Modern gebruik: In de loop van de tijd werd het idioom "gesplitste haren" een veel voorkomende uitdrukking om iemand te bekritiseren die te veel gefocust is op onbeduidende details, nitpicking of aangifte met zinloze argumenten. Het houdt in dat de persoon onnodig pedant is en het grotere geheel mist.
Dus, "splitsende haren" kwamen om de handeling te vertegenwoordigen van de focus op trivialiteiten, het missen van het belangrijkste punt en het aangaan van onnodige en onproductieve debatten.