Oude tijden:
* hete kammen: Dit waren platte metalen kammen verwarmd over een vlam. Ze werden gebruikt door mensen van verschillende culturen, waaronder oude Egyptenaren en Romeinen, om hun haar recht te maken en te stylen.
* platte ijzers: Dit waren in wezen twee platte stukken metaal, vaak gemaakt van ijzer of messing, die over een vuur of met hete kolen werden verwarmd. Ze werden tegen het haar gedrukt om het recht te zetten.
Begin 19e eeuw:
* "De dringende kam": Dit was een belangrijke ontwikkeling in de 19e eeuw, met name voor Afro -Amerikaanse vrouwen die hun haar wilden rechtzetten. Het was een kam met een brede, platte basis, meestal gemaakt van metaal, die werd verwarmd over een fornuis of met een heet ijzer. Deze techniek was essentieel voor het creëren van de "geperste" kapsels die destijds populair waren.
Begin 20e eeuw:
* Elektrische hete kammen: De uitvinding van elektriciteit maakte de weg vrij voor elektrische hete kammen, die veiliger en handiger waren dan hun in brand verwarmde tegenhangers. Deze kammen waren nog steeds plat en over het algemeen gemaakt van metaal, maar ze werden verwarmd door elektriciteit.
Midden-20e eeuw:
* "Tong Roemeners": Dit waren voorlopers van moderne haargrenzen, en ze hadden twee metalen vaten die door elektriciteit werden verwarmd. Het haar werd vervolgens om de vaten gewikkeld om een rechte look te creëren.
eind 20e eeuw:
* Moderne haargrenzen: In de jaren tachtig en negentig zagen ze de opkomst van moderne haargrenzen, met hun bekende ontwerp van twee verwarmde platen. Ze boden een veiliger en effectievere manier om haar recht te zetten, met verstelbare temperatuurinstellingen en verschillende andere functies.
Key Takeaway: De eerste haargrenzen waren rudimentair en vertrouwden vaak op warmtebronnen zoals vuur of kolen. Ze evolueerden in de loop van de tijd met de introductie van elektriciteit en leidden uiteindelijk tot de geavanceerde haartraden die we vandaag gebruiken.