Er wordt een geheime taal uitgewisseld tussen vrouwen die elkaar aankijken. Dat is althans het uitgangspunt van Notes on the Gaze, een 16 mm korte film die in Toronto is opgenomen door Chelsea McMullan. Als onderdeel van een vierdelige videoserie over Nowness, geïnspireerd door de New York Times-bestseller Women in Clothes, onderzoekt de film de motieven van vrouwelijke zelfstyling en de 'female gaze', voyeurisme en narcisme en straatmode uit Toronto. The Globe and Mail heeft McMullan vorige week ingehaald.
Kun je me vertellen over het ontstaan van het project en de vrouwelijke blik?
Nowness gaf vrouwelijke regisseurs de opdracht om een anti-modefilm te maken die meer spreekt over de relaties van vrouwen met kleding buiten de modewereld. Ik las het boek en wat me opviel was het idee van vrouwen die praten over het kijken naar andere vrouwen op straat, en een vergelijking maken met 'de mannelijke blik' in de bioscoop. De titel van mijn film is een bericht naar Laura Mulvey [de eerste feministische filmtheoreticus die de objectivering van vrouwen in film analyseerde met behulp van een psychoanalytische benadering]. Het werd geïnspireerd door haar deconstructie van "de blik" als voyeur. Ik was geïnteresseerd in het fetisjisme van vrouwen als het object van verlangen, de mannelijke positie van het onderwerp, en wat het zou betekenen als ik deze film zou opnemen en wie een vrouwelijke blik was als ik degene ben achter de camera in plaats van een Mens. Is er een manier om de film op deze manier te benaderen die vrouwelijk is? Onze hele bemanning was vrouw. Ik weet niet of het werkte, maar het was een leuk experiment.
foto:formele schooljurken
Er is een argument dat, terwijl "de mannelijke blik" al bestaat sinds het begin van de film, "de vrouwelijke blik" op dit moment wordt gecreëerd. Wat vind je daarvan?
Ik waad graag in deze wateren. Het is nog steeds een worstfestijn in de filmindustrie. Er zijn sterke vrouwenstemmen die een identiteit aan het vormen zijn, maar ik denk dat de blik nog steeds overwegend mannelijk is. Het zou op een dag cool zijn als je niet wist of moest twijfelen aan [het geslacht van de regisseur of het perspectief van het filmonderwerp]. En natuurlijk is het voor vrouwen mogelijk om films te regisseren met een mannelijke blik. Iedereen kan zich schuldig maken aan seksisme, man of vrouw; het gaat erom hoe je je onderwerp benadert en dat kan individueel zijn voor een regisseur. Maar er is een culturele verschuiving die nog moet plaatsvinden. Het hebben van meer dan één soort blank mannelijk perspectief is geen slechte zaak. Film wordt beter met meer diversiteit. Dingen veranderen langzaam. Hollywood is het extreme voorbeeld, maar kom ik nog steeds seksisme tegen? Absoluut.
Als vrouwelijke regisseur twijfelen mensen meer aan je beslissingen of word je op een bepaalde manier gezien als je een sterke wil hebt. Mannelijke regisseurs houden zich daar niet mee bezig. En de cijfers liegen niet. [Uit een recent onderzoek van Sundance Institute en Women in Film bleek dat er 15,24 mannelijke regisseurs zijn voor elke vrouwelijke regisseur die in verhalende films werkt.] Er zijn niet zoveel vrouwen in creatieve machtsrollen in de filmindustrie. Het andere dat constant naar voren komt, is de "gear talk"-manier om vrouwelijke [directors of photography] te testen. Het komt veel voor. Als vrouwelijke directeur of DP hoort het in twijfel trekken van je competentie.
Dus wat voor soort blik of houding probeer je ervoor in de plaats te creëren?
Met deze film was het meer een brutale formele benadering van praten over de relatie van vrouwen met kleding en spelen met de vrouwelijke blik. Maar het maken van deze film als een volledig vrouwelijke crew en casting voor vrouwen van alle etniciteiten, leeftijden, lichaamstypes met een coole stijl is nog steeds een zeer subversieve daad, omdat er niet veel films op deze manier zijn gemaakt, of die over vrouwen gaan vrouwen vieren. Ik greep de kans om het te doen en open het gesprek zoals we nu hebben. Het raakte een culturele zenuw, denk ik. Slate pakte het net op en het ging een beetje viraal, wat spannend is omdat we dit gesprek wel willen hebben.
Wordt de deuropening breder om tegenwoordig meer door vrouwen geregisseerde films, vrouwelijke onderwerpen en vrouwelijke blikken in de bioscoop te hebben?
Het zal waarschijnlijk organisch gebeuren. Er zijn veel coole, jonge vrouwelijke regisseurs die op het punt staan geweldig werk te doen als ze dat nog niet hebben gedaan, en er zijn te veel stemmen die echt krachtige, interessante dingen te vertellen hebben. Het is onvermijdelijk dat verschillende stemmen in ras, leeftijd en geslacht meer ruimte krijgen en het komt omdat het publiek van andere mensen wil horen. Ik denk dat als de deur breder wordt, het niet zo homogeen zal zijn als het was. Maar ik denk niet dat het morgen gaat gebeuren. Een deel van het probleem is dat de mensen in machtsposities zichzelf nog steeds vertegenwoordigd willen zien in de bioscoop.
zie meer:cocktailjurken in grote maten
Deel het laatste modenieuws, schoonheidstips, stijlen van beroemdheden. Bekijk nu.