Met extra tijd thuis tijdens de pandemie en nieuwe huidverzorgingsmerken die met een constant tempo dalen, hebben velen het afgelopen jaar meer dan een paar nieuwe producten opgepikt. De toename van het gesprek over huidverzorging als zelfzorg heeft tonnen aankopen opgeleverd. Hoewel dit allemaal leuk klinkt in theorie, gaat het niet in hoeveel een voorrecht het is om huidverzorging te kopen.
Vraag jezelf af, Hoeveel heb je echt uitgegeven aan huidverzorging? Het is duur om een routine te vinden. Je koopt een product, het werkt niet voor je, en dan ben je op de volgende. Het is een cyclus die helaas alleen de financieel bevoorrechte kan deelnemen. Experimenten met huidverzorgingsproducten is iets waar alleen personen met de middelen aan kunnen deelnemen.
De realiteit is deze:huidverzorging is niet zo toegankelijk als het zou moeten zijn. Ja, er zijn betaalbare merken zoals Cerave en het gewone - maar betaalbaarheid is uiterst subjectief. $ 20 uitgeven aan een product lijkt misschien een geweldige investering voor één persoon, maar het kan een serieuze aankoop zijn voor iemand die financieel worstelt. Toen ik opgroeide, gebruikte mijn familie voedselbonnen om rond te komen. Huidverzorgingsproducten waren uitgesloten. Mijn moeder, zus en ik zouden eenmaal per maand spa -dagen doen met een kleimasker van Walmart dat jaren duurde. Als we geld zouden uitgeven aan producten, was het altijd shampoo, conditioner en bodywashing - de benodigdheden.
Net als vele anderen begon mijn huid uit te breken tijdens de pandemie. Het voelde emotioneel. Onze huid en ons zelfrespect zijn diep met elkaar verweven. Het financiële voorrecht dat in het hebben van een heldere huid moet worden besproken. Het is een voorrecht om zorgen voor huidverzorging te richten. Wanneer mensen anderen duwen en zelfs schamen om hun huidverzorgingsroutine op te bouwen, erkennen ze dat sommige mensen het zich gewoon niet kunnen veroorloven.
Deze discussie rond huidverzorging verhoogde en kreeg nog meer tractie tijdens de pandemie. En hoewel ik het waardeer, had het niet op een ergste tijd kunnen komen.
Een goed voorbeeld van de ontoegankelijkheid is op recept acne -behandelingen. Degenen met hormonale of cystische acne vertrouwen op die recepten. Daarvoor moet u het zich kunnen veroorloven om naar een dermatoloog te gaan. En zelfs als u zich een doktersbezoek kunt veroorloven, kunt u mogelijk geen maand na maand de voorgeschreven behandelingen blijven kopen.
Ik heb acne geactiveerd door PCOS. Ik neem anticonceptie om te helpen met mijn acne en andere PCOS-gerelateerde symptomen omdat ik een ziektekostenverzekering heb. Maar als ik mijn ziektekostenverzekering verlies, kan ik niet regelmatig naar de dokter gaan om voorgeschreven anticonceptie te krijgen, en ik zal het ook moeilijk hebben om het te bieden. Het is een vicieuze cirkel die voortdurend veel mensen treft. Hoe eerder we ons realiseren dat niet de situatie van iedereen met hun huid hetzelfde is, hoe eerder een verandering kan aanbrengen.
Huidverzorgingsadvies kunnen extreem bevoorrecht klinken. Er is een drang om "schoon" te eten om huidproblemen te genezen, maar het eten van "schoon" en het kopen van fruit en groenten is een voorrecht in zichzelf. Sommigen zeggen dat we moeten "slapen en geen stress", maar het bieden van een gezin is stressvol en niet iedereen kan zijn werkuren kiezen.
Dus, wat kunnen we doen? Verandering begint met uitdagen hoe we over deze dingen denken. Erken hoe financieel privilege rechtstreeks verband houdt met de ontoegankelijkheid van huidverzorging, of het nu vrij verkrijgbaar of voorgeschreven producten zijn. Voordat u anderen zegt om gezond te eten en meer te slapen, moet u nadenken over hoe deze persoon misschien niet dezelfde kans heeft om die dingen te doen als u. Voordat u een wonderproduct aanbeveelt, is u herkennen wat "betaalbaar" volledig subjectief is.
Erken hoe financieel privilege rechtstreeks verband houdt met de ontoegankelijkheid van huidverzorging, of het nu vrij verkrijgbaar is of voorgeschreven producten.
Ten slotte is het belangrijkste om de geldigheid in de strijd van elke persoon te laten herkennen en te accepteren. Opgroeien arm, ik heb mijn ervaringen nooit gevalideerd, en zelfs nu doe ik dat nog steeds niet. Ik weet hoe moeilijk het is om effectieve en betaalbare producten te vinden. Als je je de benodigdheden niet kunt veroorloven, is het moeilijk om na te denken over het kopen van dingen zoals huidverzorging. Ik hoop dat we door het gesprek te starten, de ervaringen van anderen kunnen bevestigen en stappen kunnen ondernemen om de huidverzorgingsgemeenschap een meer inclusieve ruimte te maken.
Het witwerkprobleem van de wellnessindustrie uitpakken