Een nieuwe website verkoopt zelfvertrouwen - en kleding - aan vrouwen die niet in maat nul passen. Welkom, ja, maar brengt een 'gezonde' maatregel zijn eigen barrières met zich mee?
Ik moet toegeven dat het verfrissend is om naar de startpagina van RunwayRiot te gaan en afbeeldingen te zien van Chloë Grace Moretz, Mindy Kaling, Rihanna en Lena Dunham die allemaal centimeters van elkaar verwijderd zijn zonder dat er speciaal onderscheid wordt gemaakt over hoe iemand "bochtig" is of "regels overtreedt" door gewoon zo groot zijn als ze is.
De onlangs gelanceerde modewebsite is een reïncarnatie van Mediaite's Styleite met een nieuwe focus op het promoten van lichaamsdiversiteit en het creëren van inhoud - en het verkopen van items - die vrouwen van alle maten aanspreken, niet alleen wat "straight-sized" wordt genoemd, ook wel traditionele of standaard catwalk genoemd -grote vrouwen.
Het Britse model Iskra Lawrence, 25, is benoemd tot hoofdredacteur van RunwayRiot en is belast met het leveren van het concept van Mediaite-oprichter Dan Abrams van een op mode gerichte site die rechtstreeks spreekt tot deze demografie die zo vaak wordt gemeden en/of genegeerd door de mode-industrie.
Foto:cadbury paarse bruidsmeisjekleding"Onder de oppervlakte van RunwayRiot ligt de veronderstelling dat de mode-industrie de groeiende vraag naar kleding voor grote maten niet heeft opgemerkt, of het niets kan schelen", schreef Alexandra Steigrad in een Women's Wear Daily-artikel. Ik durf te wedden dat "aanname" veel waarheid bevat.
Er is al veel inkt gevloeid over het frustrerende gebrek aan lichaamsdiversiteit in de high-end mode-industrie en meerdere campagnes zijn gericht op bedrijven die niet-magere vrouwen niet tegemoet komen of expliciet negeren - of, erger nog, actief afwijzen.
Verdorie, veel landen hebben zelfs het gebruik van modellen met een te laag gewicht verboden.
Het feit dat de mode-industrie haar stem of aanbod niet significant heeft veranderd, afgezien van een paar symbolische voorbeelden, is zowel merkwaardig als irritant - en RunwayRiot is klaar om daar handig gebruik van te maken.
"Als je meer dan 60 procent van de Amerikaanse vrouwen hebt die als plus size worden beschouwd, is dat een enorme kans", vertelde Abrams aan WWD.
"Ik heb het gevoel dat dit het begin is. Het is iets simpels, maar ik heb nooit een trend kunnen vinden die meer dan vier of vijf modellen omvat," zei Lawrence.
Daarentegen wil ze dat RunwayRiot vrouwen toont "van een dubbele nul tot een 28. Elk meisje dat dit ziet, zou moeten voelen dat we allemaal betrokken kunnen zijn bij de modetrend."
Maar RunwayRiot is niet de enige die probeert het gebrek aan lichaamsdiversiteit aan te pakken - of deze frustratie verzilvert. (Op dat laatste punt, voor alle duidelijkheid, RunwayRiot is niet puur redactionele inhoud; het is ook een e-commercesite, wat betekent dat het wil dat lezers zich zowel bevoegd voelen als dingen kopen.)
Afgezien van de commerciële campagnes die zijn gelanceerd door bedrijven als Dove en Lane Bryant, zijn er talloze "fatshion" (mode voor niet-strakke vrouwen met een activistische kick) en lichaamspositiviteitssites:And I Get Dressed, Garner Style en Chubster voor mannen .
Jes Baker, de pleitbezorger van het lichaamsbeeld achter The Militant Baker en het onlangs gepubliceerde Things No One Tells Fat Girls, biedt zelfs een aparte, lange lijst met sites die specifiek mode promoten met een krachtige, pro-body diversiteit, pro-zelfliefde, goede vibes-bericht.
En toch, ondanks de overvloed aan sites, is de modus operandi voor velen van ons - mannen en vrouwen - om ons minderwaardig te voelen en ons te schamen voor ons lichaam in vergelijking met wat we zien op kiosken, Instagram en etalagepoppen van warenhuizen.
De geboorte van RunwayRiot roept de vraag op:is er een manier om een one-size-fits-all-site te creëren die geschikt is voor vrouwen van alle vormen, gewichten en, belangrijker nog, onzekerheden?
Tot op zekere hoogte is RunwayRiot al anders dan de rest van het peloton. Hoewel de website door sommigen wordt bestempeld als 'curvy'-gericht, wil RunwayRiot volgens Lawrence vrouwen van alle soorten en maten aanspreken en hoopt ze actief die specifieke differentiaties niet te maken.
"We zijn gefocust op en proberen meer inhoud en winkelopties te creëren voor de grotere maten, omdat we vinden dat ze ondergewaardeerd zijn. Maar we richten ons op maten van nul tot 28", benadrukt Lawrence.
Van het label 'plus-size' geeft Lawrence toe dat het 'de aandacht trekt', maar 'ze maakt zich zorgen over de hele industrie die die term gebruikt, want dan krijgen we alleen maar een symbolisch curvy meisje'.
Het idee dat een modesite niet specifiek afgestemd hoeft te zijn op een 'plus-size' shopper is eigenlijk een aanzienlijke verbetering. Zoals Lawrence terecht opmerkt, heeft dat label vaak het symbolische gebruik van het occasionele, niet traditioneel magere model gepromoot om voldoende lichaamsdiversiteit te bieden of, erger nog, om vrouwen te verbannen die niet hetero zijn.
Lawrence kent deze frustratie uit de eerste hand van haar modellencarrière.
Nadat ze op 13-jarige leeftijd begon met modellenwerk, merkte ze dat ze op 15-jarige leeftijd werd weggestuurd door het Londense Storm Models-bureau, toen ze als "te curvy" werd beschouwd voor modellen met een recht model.
Ze ging verder met het zoeken naar een contract als een plus-sized model, "maar ze [bureaus] namen me niet omdat ze zeiden dat ik te klein was. De top zei:'Je moet minimaal maat 14 hebben (VK ), en ik was waarschijnlijk een 12, zoals een acht of tien US', herinnert ze zich.
"Ik probeerde mijn lichaam te veranderen. Eerst probeerde ik af te vallen, toen dacht ik:'Moet ik aankomen?' Ik voelde me erg verloren en vroeg me af:'Waarom kom ik hier niet achter? '"
Uitgeput door te proberen erachter te komen hoe ze zich moet aanpassen aan categorieën met rechte of grote maten, zegt Lawrence dat ze besloot "mezelf als gezond te bestempelen".
Die brandingstrategie mag zeker als een succes worden beschouwd. Met meer dan 300.000 volgers op Instagram en een historische campagne voor de lingerielijn van American Eagle's Aerie, werkt het gezonde imago van Lawrence goed voor haar.
En 'Gezond' is de lichaamsmetriek die Lawrence naar RunwayRiot wil brengen. Ze heeft al samengewerkt met de National Eating Disorders Association (NEDA) om een keurmerk te ontwikkelen voor bedrijven die "sociale verantwoordelijkheid vertegenwoordigen in advertenties, afbeeldingen en redactionele inhoud - met name inhoud die het dunne 'ideaal' uitdaagt en diverse representaties van schoonheid", aldus NEDA.
"Je ziet veel modellen die zeggen:'Ik ben een lichaamsactivist', maar ik vraag me altijd af:'Wat ben je eigenlijk aan het doen?'", zegt Lawrence. "Ik heb liever dat dit werk luider spreekt dan mijn foto's of campagnes. Daarom heb ik RunwayRiot gemaakt."
Maar ook deze richtlijn is problematisch. Hoe definieer je 'gezond', vooral vanuit alleen een afbeelding? Het spreekt voor zich dat gezondheid meer is dan alleen de huid - en Lawrence erkent dat dit het geval is. "Een gezond lichaamsbeeld gaat verder dan de cijfers op de schaal. Het gaat naar de geestelijke gezondheid, het gaat naar zelfzorg", zegt ze.
Misschien, maar Lawrence moet ook een zorgvuldige evenwichtsoefening uitvoeren, aangezien te licht of te zwaar lijken ongezond kan zijn.
Lawrence herkent de truc. "Ik zou nooit obesitas willen promoten en ik zou ook nooit anorexia willen promoten. Ik wil echt een gezond bereik promoten", zegt ze.
Ze wijst op het feit dat er een model maat 26 op RunwayRiot verschijnt. "Voor mij ziet ze er gezond en gelukkig uit. Een gezond lichaamsbeeld voor mij is van je lichaam houden, een beetje sporten, geen vreselijk dieet eten", zegt Lawrence, en voegt eraan toe:"Ik ken persoonlijk dit model dat ik op de pagina heb gepost. Ze is gezond Ze is gelukkig in haar lichaam."
Tegelijkertijd zegt Lawrence dat een model haar onlangs schreef met het verzoek om op de site te zijn, waarbij ze opmerkte dat haar heupomvang maar een schamele 24 inch was, maar haar verzekerde dat ze een gezond leven leidde. "Het is een moeilijke", zegt Lawrence. "We proberen ons te concentreren op het kennen van de modellen en weten dat ze gezond zijn. Mogelijk gaan we naar bureaus en geven we lessen over lichaamsbeelden."
Hoewel het prijzenswaardig is, is het misschien niet altijd realistisch om elk model te interviewen om haar gezondheidsregime te onderzoeken.
Bovendien is gezondheid als ideaal, zelfs onder goedbedoelde omstandigheden, nog steeds potentieel uitgesloten - hoe zit het met mensen met een handicap, chronische ziekten of, wat dat betreft, eetstoornissen? Helpt het blokkeren van hun foto's van modesites om onze eigen lichaamsbeelden te verbeteren?
Omdat gezondheid zijn eigen discriminerende problemen met zich meebrengt, pleit Baker tegen het gebruik van gezondheid als lichaamsideaal in Things No One Tells Fat Girls.
Ze stelt ook dat de verheerlijking als gezond de verheerlijking van mager heeft vervangen door dezelfde boodschap dat we ons lichaam zouden moeten veranderen, misschien om strakker te worden in plaats van alleen maar dun.
"Wij, maatschappelijk gezien, hebben wat ruimte gecreëerd om de problemen rond het lichaamsbeeld uit te pakken", schrijft ze, maar "nooit eerder hebben we de waarde, moraliteit en zinvolheid van mensen beoordeeld aan de hand van hun medische dossiers en hun vermogen om marathons te lopen ... We hebben vervangen Fen-Phen, SlimFast en melba-toast met het Paleo-dieet, CrossFit en sap."
De sterke wens om online verandering teweeg te brengen in de reguliere mode-industrie komt voort uit de algemene frustratie om bijna uitsluitend vrouwen te zien die dramatisch dunner zijn dan de meeste mensen ooit zouden kunnen (en misschien ooit zouden moeten zijn) in hun dagelijks leven.
"We gaan proberen de best mogelijke beslissingen te nemen", zegt Lawrence. "We weten dat we niet iedereen tevreden kunnen houden."
Lees meer:forever yours bruidsmeisjekleding ukHet leven bestaat niet uit het hebben van goede kaarten, maar uit het goed spelen van de kaarten die je hebt. houd je vrienden dichtbij, maar je vijanden dichterbij.