Getrouwd op het eerste gezicht review:dus de koppels die elkaar net hebben ontmoet, zijn in het huwelijksbootje gestapt - kan het mogelijk blijven?
Gisteravond was de middelste aflevering van Married at First Sight (Channel 4), de aflevering waarin ze daadwerkelijk gaan trouwen. In deze serie – gebaseerd op een Deens formaat dat al is aangepast in de VS – zijn vier vreemden gegroepeerd in twee koppels op basis van bepaalde wetenschappelijke beoordelingen (die niet veel voorkomen in dit tweede uur, dus laten we ons geen zorgen maken) van wederzijdse compatibiliteit.
Dit zou saaie televisie hebben opgeleverd - alsof je twee trouwvideo's achter elkaar aan het kijken was - ware het niet voor het uiterst vreemde feit dat de bruiden en bruidegoms elkaar voor het eerst bij het altaar ontmoetten, omringd door vrienden en familieleden die er niet in waren geslaagd om praat ze uit dit "gedurfde sociale experiment".
"Het is net alsof je naar de bruiloft van iemand anders gaat", zei Emma. Ze trouwt met James, die ze niet van Adam kent, maar volgens evolutionair antropoloog dr. Anna Machin "zijn hun persoonlijkheden en IQ's vrijwel identiek". Ik moet haar op haar woord geloven dat dit een goede zaak is.
Kate en Jason trouwen ook op het eerste gezicht en worden ook als opvallend veel op elkaar beschouwd. Kate's ouders zijn vreemd genoeg ondersteunend (Emma's vader weigerde daarentegen deel te nemen; we kunnen alleen maar raden wat hij van het hele bedrijf vindt).
"Ik denk dat jullie allebei zo moedig zijn", zei Kate's moeder vooraf tegen Jason. Meer nog dan de principes zijn het de naaste verwanten die deze dwaasheid lijken te slaapwandelen. "Ik was verbijsterd", zei Emma's moeder, die haar reactie op het idee beschreef. Maar op de dag, om onduidelijke redenen, is ze cool met alles.
In beide gevallen doemde een uiterst ongemakkelijk moment op:het moment waarop twee mensen een huwelijksceremonie moeten doorstaan, staande naast iemand die ze net in de ogen hebben gekeken. Ik kan bevestigen dat trouwen in het bijzijn van mensen al beschamend genoeg is als je het doet met iemand die je kent. Ik kan me niet voorstellen dat ik het met een vreemde op tv moet meemaken. Misschien is het makkelijker.
"We zeggen vaak dat het huwelijk nog maar het begin is", zegt de griffier van Emma en James, "en het is nog nooit zo waar geweest als nu." Het viel me op dat als een van hen een immigrant was, de Border Agency zou kunnen binnenvallen, de ceremonie kon stoppen en hen kon ondervragen over elkaars voorkeuren en antipathieën. En iemand zou teruggaan naar waar ze vandaan kwamen.
Het was ongeveer zo onhandig als je je kunt voorstellen, maar ook verrassend lief, met Kate en Jason hand in hand, en Emma verloor halverwege haar stem. De geloften klopten niet helemaal in de gegeven omstandigheden. "Ik geef je deze ring als een symbool van mijn toewijding." Waar heb je het over? Ik heb je net ontmoet.
(Afbeelding:trouwjurkwinkels manchester)
"Dat was heftig", zei Jason na afloop, en ik moet toegeven. De aanwezigen leken bereid beide huwelijken als volledig echt te behandelen, en dat gold ook voor beide echtparen. Vreemd genoeg merkte ik dat ik voor ze pleitte.
'Nu is het aan hen,' zei Machin, helemaal verkleed. "Ze hebben een heel solide basis om op voort te bouwen." Awww. Wacht, nee dat hebben ze niet!
Het meest eerlijke moment kwam toen James merkte dat hij met zijn moeder danste bij de receptie. "Vind je haar leuk?" zij vroeg. 'Tot nu toe wel,' zei hij. Ik huil niet op bruiloften, maar op dat moment ging mijn adem een beetje haperend.
We lieten James en Emma en Kate en Jason ingetogen achter in hun bruidssuites. Volgende week verwacht ik dat de wielen eraf komen, maar hier is hoop.
De Shannon is de langste rivier van de Britse eilanden, een feit waarvan ik zeker weet dat het me in de toekomst van pas zal komen. In de Ierse Wild River:The Mighty Shannon (BBC2) verkende natuuronderzoeker en cameraman Colin Stafford-Johnson de binnenwateren en wilde dieren per kano. Stafford-Johnson heeft een contemplatief karakter en een aantal echt goede lenzen. De beelden waren verbluffend, vooral de vertraagde stukjes van een ijsvogel die aan het eten is.
De dingen verliepen in een rustig, bijna informeel tempo, gedurende vier seizoenen. Ik moest denken aan dat Slow TV-programma dat bestond uit een realtime kanaalreis, maar daar hield ik van, en ik hield van dit:vleermuizen, kwartelkoningen, futen, eekhoorns (rode; de grijzen hebben de Shannon nooit overgestoken), zwanen, allemaal zo prachtig weergegeven dat het exotisch lijkt. Je zou het niet bezadigd kunnen noemen - niet nadat je de snoeken had zien paren. Het eindigde met een buitengewone reeks met gigantische spreeuwenzwermen, rollend als een dronken vingerafdruk door de lucht. Ik heb dat niet verzonnen. Het is de enige regel die ik me herinner uit een gedicht van Richard Wilbur. Ik wist dat het ooit nuttig zou zijn. "Het is beter om dit soort dingen niet te veel te analyseren", zei Stafford-Johnson. "Soms wil je gewoon achterover leunen en genieten." Als je dit hebt gemist, raad ik je aan het te zoeken de volgende keer dat je in zo'n stemming bent.
Lees meer:roze bruidsmeisjesjurken ukSheinbridal staat bovenaan bij het selecteren van trouwjurken en bruidsmeisjesjurken voor mensen. Welke jurken je ook wilt en welke jurken je ook leuk vindt, je kunt het vinden op sheinbridal.co.uk, die allerlei soorten jurken in stijlen, kleuren aanbiedt