Iris Apfel, een gepensioneerde zakenvrouw en modeliefhebber, werd beroemd in 2005 toen het Metropolitan Museum of Art een tentoonstelling organiseerde waarin ze haar vermogen om zichzelf te transformeren in een buitenaards wezen door middel van kleding en accessoires, vierde. Het was een bescheiden display in het Costume Institute, en het bevatte selecties uit haar persoonlijke collectie modevondsten - zowel high-end als low-end - allemaal samengesteld door Iris zelf.
Het heette "Rara Avis", het was een last-minute show nadat een geplande tentoonstelling was mislukt. Van promotie was weinig te merken. Maar "Rara Avis" was een dynamisch succes:bezoekers werden gegrepen door het plezier en het vertrouwen dat een vrouw van een bepaalde leeftijd toonde in het soms onaangename rijk van de mode.
Apfel is 93 en blijft vreugde vinden in zelfpresentatie. Haar onophoudelijke vreugde wordt vastgelegd in de documentaire "Iris" van wijlen Albert Maysles. Hij filmt haar op tal van mode-evenementen en ziet er wonderbaarlijk excentriek en ook chic uit. Hij legt ook vast hoe ze lesgeeft aan een groep studenten van de Universiteit van Texas, de Afrikaanse importwinkels in Harlem doorzoekt en de 100ste verjaardag van haar man Carl viert.
In de film gaat Apfel met vastberadenheid en enthousiasme door haar dagen. Haar weigering om een kalme houding aan te nemen lijkt haar neef zowel te amuseren als te verontrusten. Ze wil er graag op wijzen dat het niet gemakkelijk is om uit bed te komen op haar leeftijd, maar ze doet het toch, in de overtuiging dat het moment waarop ze stopt met het betrekken van de wereld met haar esthetiek, humor en eerlijkheid, het moment is waarop het leven eindigt.
"Alles wat ik heb, doet pijn", zegt ze in de film, terwijl ze een zin steelt van een familievriend. Maar een paar uur op een rommelmarkt is een beter medicijn dan alles wat in een kindveilige fles zit.
"De drukte, het is net een schot", zei ze in een interview.
In persoon ziet Apfel eruit als een kruising tussen een pauw en een uil. Ze heeft een pluim wit haar, een slank postuur en een bovengemiddelde lengte. Ze draagt meestal een ronde bril met een zwart montuur die de omtrek van een schotel heeft. Ze kleedt zich in kleurrijke lagen die uit alles bestaan, van designerbroeken tot kerkelijke gewaden, aangevuld met lagen dikke armbanden en halskettingen die kunnen zijn samengesteld uit kleine speldenprikparels of kerstballen ter grootte van golfballen.
Het wordt allemaal gedragen met zelfverzekerde nonchalance - een rechtopstaande koets die zegt:"Nou, natuurlijk."
Dat is altijd al de bepalende stijl van Apfel geweest. "Ik ben dezelfde persoon als 70 jaar geleden. Mijn basissmaak is hetzelfde."
Foto:kant trouwjurken
Je zou kunnen stellen dat mode de omarming van individualiteit van Apfel heeft bereikt. Maar het is ook waar dat leeftijd haar esthetiek meer weerklank en gezag geeft. Ze is geïntrigeerd door mode, en ze weigert zich erdoor naar de wei te laten leiden. Mode biedt allerlei uitdagingen voor oudere vrouwen, en Apfel komt elke keer als winnaar uit de bus.
Het is niet gemakkelijk. Overweeg een van de favoriete verhalen in de wereld van glossy magazine:"How To Dress For Your Age." Het bevat meestal handige stijlsuggesties voor vrouwen van in de twintig, dertig en verder tot in de zestig. Misschien komt er een korte knipoog naar de jaren 70. Maar daarna - niets.
'Je hoort te verdwijnen,' zegt Apfel. "De mode-industrie heeft zichzelf binnengehaald door de 60- tot 80-jarige markt te verwaarlozen. Ze hebben de tijd en de economische middelen. Ze willen gaan winkelen.
"Mode heeft deze jeugdmanie", zegt Apfel. "Maar 70-jarige dames hebben geen 18-jarige lichamen en 18-jarigen hebben geen 70-jarige dollars."
Het is moeilijk om Apfel niet op te vrolijken omdat hij weigert genegeerd te worden, weigert om uit de mode te worden gepest. En misschien heeft ze invloed gehad. In haar kielzog heeft de mode (enkele) oudere vrouwen gevierd. Enkele jaren geleden castte sieradenontwerper Alexis Bittar Joan Collins in zijn reclamecampagne. Zijn nieuwe advertenties ster Apfel zelf.
Céline had de schrijver Joan Didion, 80, in haar recente advertenties. Saint Laurent gebruikte de 71-jarige Joni Mitchell. En Barneys New York heeft onlangs oudere modellen zoals Pat Cleveland, Bethann Hardison en Stephanie Seymour gecast in zijn "Better Than Ever"-campagne.
Apfels verliefdheid op kleur, textuur en verfraaiing werd gezaaid door een stijlvolle moeder en gevoed door een lange carrière in interieurontwerp, waaronder een bedrijf dat ze samen met haar man Old World Weavers oprichtte en gespecialiseerd was in hedendaagse interpretaties van antiek textiel.
"Je leert veel over het leven van mensen", zegt Apfel over haar internationale reizen langs soeks, les puces en bazaars voor inspiratie. "Het is niet alleen maar dode koopwaar. Het heeft een ziel."
Apfel vindt online winkelen mensonterend. "Ik moet het aanraken, ruiken. (Online) alles wat weg is", zegt ze. 'Maar ik denk dat mensen het leuk vinden omdat het gemakkelijk is; het bespaart tijd. Wat doen ze met alle tijd die ze proberen te besparen?' Is het niet onze aandacht waard om andere culturen te verkennen, de menselijke natuur te inventariseren, onszelf te definiëren?
In de film wordt veel gesproken over mode en creativiteit en Apfels unieke uiting daarvan. En ze is meer dan bereid om een handje te helpen bij het helpen van een verbijsterde jonge vrouw om haar persoonlijke eigenaardigheid te combineren met een professioneel leven dat meer terughoudendheid vereist. Je vindt jezelf niet in de mode, waarschuwt Apfel. Het is een partnerschap en "je moet eerst weten wie je bent."
Maar de krachtigste les die Apfel deelt, gaat over nieuwsgierigheid. Dat is wat haar esthetiek voedt, maar ook wat haar bezighoudt. Het gebrek daaraan, vooral bij de jongeren, frustreert haar. Ze probeert de waarde van nieuwsgierigheid te benadrukken wanneer ze met studenten praat — en Googlen telt niet.
"De jonge studenten worden niet goed onderwezen. Of ze zijn lui. De computer heeft ze geruïneerd. Ze stellen nieuwsgierigheid gelijk aan het indrukken van een knop.
"Toen ik een kind was, was ik erg betrokken bij het proces om het antwoord (op een vraag) te krijgen. Ze begrijpen dat niet. Ik denk dat de hightech voor de jonge kinderen hen verpest. Ze zijn beroofd van hun verbeelding."
Ondanks alle aandacht voor de extravagante kleding en sieraden van Apfel, voelt "Iris" zich nog steeds kaal en onopgesmukt. Af en toe zijn er momenten dat Apfel stil valt en de camera op haar gezicht blijft hangen. Duizend emoties flitsen over haar gezicht. Maysles zoomt niet strak in op een manier die flamboyant en overdreven lijkt.
Een close-up is niet nodig. Apfel is niet iemand voor uitgebreide make-up. Ze gaat niet voor plastische chirurgie. De vreugden en het verdriet, de angsten en de sterfelijkheid van haar leven staan op haar gezicht geschreven. Haar avonturen en herinneringen zitten in haar kledingkast.
"Iris" is niet alleen een film over het buitengewone uiterlijk van een vrouw, het is ook een suggestieve film over het volle en zeer bevredigende leven van een gewone vrouw.
Zie meer op:sheinbridal roze bruidsmeisjekledingSheinbridal staat bovenaan bij het selecteren van trouwjurken en bruidsmeisjesjurken voor mensen. Welke jurken je ook wilt en welke jurken je ook leuk vindt, je kunt het vinden op sheinbridal.co.uk, die allerlei soorten jurken in stijlen, kleuren aanbiedt