Vanaf het moment dat ze kon praten, had Holli Flanagan een antwoord voor iedereen die naar haar gezwollen ledematen vroeg.
"Ik ben zo gemaakt, en het is oké", zei ze dan op de niet-knoei-met-mij-toon die ze zich in de loop der jaren eigen heeft gemaakt.
Het was een antwoord dat haar ouders, Scott en Lynn Flanagan, suggereerden en met haar oefenden toen ze nog een kleuter was, in de hoop plagen af te weren.
Holli, nu 18, werd geboren met lymfoedeem, een ziekte waarbij vocht zich onder haar huid verzamelt en haar benen en een arm doet opzwellen.
Praat niet tegen haar en zeg dat je het nauwelijks merkt. Ze is een slimme jonge vrouw. Ze wil het niet kopen.
Het is merkbaar.
"Aardappelpoten", zo omschrijft Holli ze. "Ze beginnen 's ochtends relatief slank, maar naarmate de dag vordert zwellen ze op."
Ze brengt elke dag drie uur door met haar ledematen vastgebonden in een elektrische pomp die helpt de vloeistof te laten circuleren die zich verzamelt.
"Het ziet eruit als een gigantische Michelin-man", zegt ze.
Het is slechts een van de vele offers die ze heeft gebracht.
Op 6-jarige leeftijd gaf ze het wedstrijdzwemmen op nadat ze cellulitis had gekregen. Haar verzwakte immuunsysteem, een bijwerking van haar aandoening, is kwetsbaar voor de bacteriën die op vochtige plaatsen gedijen.
Dansen eindigde een paar jaar later. De tapschoenen waren gewoon te pijnlijk om te dragen met haar gezwollen voet.
In haar tienerjaren maakte ze deel uit van de cheerleaders, maar door zichzelf op de voorgrond te plaatsen, kreeg ze onvriendelijke opmerkingen van haar leeftijdsgenoten. Zelfs een coach op haar privéschool vroeg haar om een dokter te zien en te proberen haar toestand op te helderen, verwijzend naar haar gezwollen benen.
"Ik heb het opgegeven vanwege de negativiteit", zegt ze.
Maar nu staat Holli, een eerstejaarsstudent aan de Appalachian State University, op een kruispunt; en deze keer is ze niet van plan om haar droom op te geven of haar droom op te geven.
Ze wil modejournalist worden, maar dat is niet precies hoe ze het zegt. Holli's toon is iets nadrukkelijker:ze wordt modejournalist. Maar ze merkt dat de mode-industrie niet veel gehandicapten trekt. Holli voelt zelfs dat er bijna een gevoel is dat mensen met een handicap niets om mode geven.
"Mensen denken dat mode niet samengaat met een handicap", zegt ze.
Ze wil bewijzen dat ze ongelijk hebben, en haar kans kwam toen ze de opdracht kreeg om een argumentatieve paper te schrijven voor haar college Engelse les.
Haar argument? Ik kan het niet beter zeggen dan Holli deed, dus ik zal een paar regels delen uit de krant die ze schreef:
"De laatste tijd zijn modebladen begonnen met het opnemen van meer etnisch diverse en rondere modellen en covergirls. Als je echter wat beter kijkt, wordt het duidelijk dat geen van deze mensen een fysieke handicap heeft. In modebladen wordt de lezer gekatapulteerd in pagina's met afbeeldingen van 'normale' modellen die poseren met al hun ledematen aanwezig en zonder hulp van sta- of loophulpmiddelen, rugsteunen of rolstoelen.Ondanks zijn grote inspanningen om inclusief te lijken, weerspiegelt modejournalistiek nog steeds de discriminerende praktijken van de mode-industrie."
Van winkels die niet zijn ontworpen om mensen met een handicap uit te nodigen, tot modeshows en glossy spreads in tijdschriften, zegt Holli, er is discriminatie in de branche.
En daar wil ze verandering in brengen. Ze heeft brieven geschreven aan de redacteuren van verschillende topmodebladen.
"Als fysiek gehandicapte collegiale die een carrière bij een modeblad nastreeft, is het mijn wens om deze muur te zien vallen", schrijft ze.
Ze gelooft dat het tijd is voor de mode-industrie om mensen met een handicap te omarmen, en ze is klaar om het veld te betreden en de boel op te schudden.
Ze staat al model voor medestudent Morgan Taylor, die fotograaf wil worden.
Op de afbeeldingen verbergt Holli niet het zwarte compressieverband dat het grootste deel van haar rechterarm en -hand bedekt.
Ze houdt van hoge hakken. Of om het met dezelfde stembuiging te zeggen als Holli, ze houdt echt van hoge hakken, en ze vindt het niet erg dat haar gezwollen voet en compressiekous zijn zichtbaar.
Ze heeft de jaren meegemaakt waarin ze mode gebruikte om haar handicap te verbergen, en daar is ze overheen.
Haar vroege en midden tienerjaren waren pijnlijk. Toen korte jurken in de mode waren, verborg ze haar gezwollen benen onder rokken die over de grond scheerden. Op de privéschool waar ze naar toe ging, moesten meisjes één dag per week knielange rokken en jurken dragen. Voor Holli waren dat pijnlijke dagen.
Maar dat is allemaal achter haar.
"Ik heb geen probleem met mijn handicap. Het heeft me duidelijk een sterker persoon gemaakt, maar ik ga die toespraak niet meer houden", zegt ze.
College is bevrijdend, accepterend en het is een sfeer geweest waar verschillen meer worden gewaardeerd.
Dat is goed geweest voor Holli. Opbeurend. Empowerment.
En het heeft haar de moed gegeven om zich uit te spreken, op te komen voor wat ze voelt dat juist is, te poseren voor camera's zonder de behoefte te voelen haar gezwollen ledematen te verbergen en op het toetsenbord te beuken om contact op te nemen met besluitvormers in de mode-industrie.
Er is een markt, en een groeiende, denkt ze. Holli heeft het zelfs over het ontwerpen van een kledinglijn voor mensen met een handicap. Vertel haar niet dat een jonge soldaat die zonder ledemaat terugkeert uit het Midden-Oosten, zich nog steeds niet volgens de laatste trends zou willen kleden - zonder een mouw of broekspijp te moeten spelden vanwege een ontbrekend ledemaat.
"Mensen met een lichamelijke handicap mogen geen schaamte in hun vel voelen. We moeten niet de drang voelen om ons te verontschuldigen voor onze verschillen. Maar omdat de mode-industrie een muur heeft opgetrokken die 'normale' lichamen scheidt van lichamen in rolstoelen of mensen met insulinepompen, voelen velen met een handicap zich buitenstaanders, zelfs op hun beste dagen", schrijft ze.
Ja, Holli heeft haar stem gevonden en is vastbesloten om die te gebruiken om muren af te breken.
En het zou me niet verbazen als ze het doet in een mooi paar rode stiletto's.
Lees meer op:trouwjurken manchester|trouwjurk londen
Sheinbridal staat bovenaan bij het selecteren van trouwjurken en bruidsmeisjesjurken voor mensen. Welke jurken je ook wilt en welke jurken je ook leuk vindt, je kunt het vinden op sheinbridal.co.uk, die allerlei soorten jurken in stijlen, kleuren aanbiedt