Als je een ouder wordende vrouw bent, een vluchteling bent of een eetstoornis of drugsverslaving overwint, kan het vinden van een baan aanvoelen als het beklimmen van de Everest. Vooral een baan waarin je creatief kunt zijn en je unieke omstandigheden ondersteund. Gelukkig is het VK gastheer voor een toename van sociale sociale ondernemingen in de mode.
Florence Norman richtte sieradenbedrijf Sweet Cavanagh op om gratis ondersteuning te bieden aan vrouwen die herstellen van een verslaving en eetstoornissen in Londen. Sweet Cavanagh, dat bestaat uit kleine subsidies en inkomsten, is eigendom van een liefdadigheidsinstelling, dus de winst wordt er weer in geploegd. "Ik wilde dat het juwelenbedrijf op eigen benen zou staan als modelabel", zegt Norman. "Het goede doel betaalt alle extra kosten buiten de sieraden, bijvoorbeeld therapie, de huur en tarieven voor vrouwen die ver moeten reizen."
Norman is onbetaald, evenals een vrijwillige therapeut, en ze heeft vijf vrouwen in dienst. "De uren die ze werken is aan hen en de dag is zorgvuldig gestructureerd - mensen met een verslaving en eetstoornissen vertonen soortgelijk gedrag, dus de routine is even belangrijk. Vaak hebben de vrouwen angst voor verantwoordelijkheid en daarom is ons verloop hoog. Maar een groep vrouwen samen laten komen [om dingen te maken] - dat is erg krachtig. Ik heb de neiging om te leiden met veel aanmoediging en liefde en niet met kritiek."
Afbeelding:zwarte bruidsmeisjesjurken
Hoewel Sweet Cavanagh is aangesloten bij een paar behandelcentra, zegt Norman dat het een uitdaging was om de NHS binnen te dringen en de vrouwen te vinden. "We staan op het punt een enorm voorstel aan hen voor te leggen waarin we vragen om een grotere rol in hun zorgprocedures."
Met cliënten in herstel is het moeilijk om de sociale impact te meten, maar 10 van de 20 vrouwen die het afgelopen jaar voor Norman hebben gewerkt, zijn weer aan het werk of gaan studeren. "Veel van de vrouwen zijn van mening dat het opnieuw aanwakkeren van creativiteit en het hebben van een routine de sleutel is tot herstel."
The North Circular, zelf gefinancierd en opgericht door ex-model Katherine Poulton en model, actrice en activiste Lily Cole, is een ambachtelijk breigoedbedrijf dat grootmoeders in dienst heeft. "We hebben een ethische productiecyclus gecreëerd van de schapen en alpaca's die de zachte wol leveren aan de spinners, ververijen en handbreisters", legt Poulton uit.
De 15 breisters zijn meestal in de VUT-leeftijd - de oudste is 96. Ze werken vanuit huis, sommige met vrienden en sommige alleen. "Elk van de producten is voorzien van een label met de naam van de persoon die het maakt. De vrouwen worden betaald per gebreid stuk en voor patrooncontrole, testen en swatchen.
"Velen bevinden zich in een deel van het leven waar andere vormen van werk misschien niet geschikt zijn. Sommige vrouwen genieten echt van het extra geld en in moeilijke tijden vragen ze om meer. Anderen gedijen op de uitdaging om iets speciaals te maken en de hersenen te behouden actief. We werken ook graag rond levensgebeurtenissen."
Ondanks de aandacht die de spraakmakende oprichters trekken, staat The North Circular voor uitdagingen die vergelijkbaar zijn met alle bedrijven - en sommige uniek voor hun personeelsbestand.
"De modemarges zijn klein en we kopen een erg duur materiaal en produceren het op een dure manier, dus de winst is moeilijk te behalen", zegt Poulton. Deze gaan terug naar het bedrijf, dat goede doelen ondersteunt, waaronder WWF, Greenpeace en de Environmental Justice Foundation.
Lingeriemerk Who Made Your Pants? biedt werk aan en ondersteunt vrouwelijke vluchtelingen uit de omgeving van Southampton. Opgericht als arbeiderscoöperatie, wordt het gefinancierd door kleine subsidies en inkomsten. "Alle winsten gaan terug naar het bedrijf en wat overblijft kan worden gedeeld tussen onze leden en democratisch overeengekomen goede doelen", zegt oprichter Becky John.
John heeft acht vrouwen in dienst in de fabriek, afkomstig uit Afghanistan, Bangladesh, Somalië en Soedan. "Het werkt meestal drie dagen per week. Veel van de vrouwen met wie we hebben gewerkt, hebben nog niet eerder in Groot-Brittannië gewerkt of, als ze dat wel hebben gedaan, hebben ze vervelende banen gehad, dus we leren inzetbaarheid en technische vaardigheden. We proberen ook taalproblemen te ondersteunen en begrijpen dat de vrouwen op meer dan één front kunnen leren."
Het materiaal dat ze verzamelt, zou anders op de vuilstort terechtkomen. "Het wordt allemaal gedumpt door grote fabrieken; de tussenpersoon koopt het van hen en wij kopen het van hem. We hebben genoeg stof omgeleid om tot nu toe meer dan tien keer de Londense Oxford Street op en neer te gaan."
Werken met een klein budget is Johns grootste hoofdpijn. "We besteden veel tijd aan het ondersteunen van de vrouwen, maar dan heb je ook de dagelijkse administratie", zegt ze. "En we worden uitgedaagd rond prijzen. Mensen kunnen op twee manieren naar ethische mode kijken. Je kunt het zien als een eenvoudige aankoop, of als 'ik help deze vrouwen en ik krijg wat kleren als cadeau'."
Lees meer:lila bruidsmeisjesjurken
Het leven bestaat niet uit het hebben van goede kaarten, maar uit het goed spelen van de kaarten die je hebt. houd je vrienden dichtbij, maar je vijanden dichterbij.