Creatief zijn heeft een aanzienlijke impact op de stemming en het algehele welzijn. Dit is herhaaldelijk bewezen door psychologische studies, dus het komt misschien niet als een verrassing. Je hebt het waarschijnlijk ook ervaren. Als we dingen maken, voelen we ons geïnspireerd, empowered en revitaliseerd.
Ik schrijf veel voor Byrdie over de verschillende manieren waarop we onszelf kunnen onderdompelen in verschillende ambachten, hobby's en disciplines om de kwaliteit van ons leven te verbeteren. Omdat make-up zo'n sterke band heeft met visuele kunst, identiteit en zelfexpressie, is de kunst van cosmetica super interessant om over na te denken door een lens voor geestelijke gezondheidszorg.
Ik sprak met vier make -upartiesten met verschillende stilistische achtergronden om te ontdekken hoe hun make -upreizen hun emotionele welzijn hebben beïnvloed. Sommige gemeenschappelijke thema's werden snel duidelijk:de solo -tijd die make -upartiesten nodig hebben om op zichzelf te oefenen en hun technieken te beheersen, kan een staat van diepgaande kalmte en mindfulness veroorzaken. Bovendien meldden alle kunstenaars met wie ik sprak, zelfontdekking ervaringen te hebben, hoe meer ze experimenteerden met verschillende looks. Deze betekenisvolle ervaringen-alleen al tijd om zelftransformatie te versterken-zorgden voor cosmetisch ingestelde makers om hun eigen overlevingscapaciteiten te vertrouwen in sommige van de meest moeilijke beproevingen van het leven.
Wanneer ben je begonnen met make -up?
Middelbare school. Ik ging naar een katholieke school van All-Boys in Trinidad, West-Indië. Mijn moeder heeft donkere kringen onder haar ogen en bracht altijd op hoe ze me deze "vloek" gaf. Zij was degene die me leerde hoe ik ze moest verbergen. Maar dan zou ze me zeggen dat ik niemand me make-up moest zien dragen, die begon met het constante tweede raden van mezelf. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik werd geaccepteerd zoals ik ben. Maar als ik de regels zou volgen, zou iedereen gelukkig moeten zijn, toch? De eerste keer dat ik concealer onder mijn ogen naar school droeg, was ik doodsbang. Mensen complimenteerden me echter die dag, en niemand wist echt waarom.
Wanneer heb je je stroom als kunstenaar gevonden?
Het kostte me jaren om eindelijk te ontdekken wat het was dat me speciaal maakte. Als kunstenaar helpt het hebben van een kenmerkend "ding", maar het is lastig omdat ik graag op veel verschillende manieren en door veel verschillende media creëer. Een deel van het zijn van kunstenaar is werken voor mijn aangeboren verlangen om te creëren. Ik heb door vallen en opstaan geleerd en ben al mijn geweldige vrienden en collega's dankbaar die me niet alleen hun gezichten als oefening laten gebruiken, maar die me allemaal ook iets nieuws zouden leren.
Hoe heeft make -upkunst je door moeilijke tijden geholpen?
Toen ik vanuit New York City naar Los Angeles verhuisde, was het net voor de pandemische hit. Ik liet een stabiele baan achter om mijn droom na te streven om in commercieel/print te werken - en zelfs misschien een plekje te landen in een tv -programma. Met het land dat in lockdown ging, pakte ik mijn camera op, zette alle lichten aan die ik ooit had gekocht en begon mezelf te filmen om voor de look te lijken. Het was hier en speelde met meer leuke en avant-garde-looks, dat ik een dieper onderdeel van mijn identiteit ontdekte dat ik nooit woorden had om eerder te beschrijven. Dat jaar van "spelen met haar en make -up" liet me zien toen ik zoveel plezier had te presenteren en te omarmen om meer femme te zijn.
Ik ben een niet-binair, gender niet-conforme queer zwarte en bruine persoon. Ik ben zo dankbaar voor de vreugde die gepaard gaat met het vinden van gevonden.
Wanneer ben je als kunstvorm in make -up gekomen?
In de zomer na de middelbare school ontmoette ik creatieve vrienden die me introduceerden aan dingen die ik niet wist - zoals popkunst. Ik werd meteen geïnspireerd door Andy Warhol en Divine, evenals Paris Hilton en Britney Spears. Ik begon met drag te doen, kunst, geslacht, prestaties te verkennen en comfortabel te zijn in mijn eigen huid. Van glitterlippen en fuschia -wangen tot goedkope pruiken en gigantische hakken, ik voelde me slecht. Ik was vast in Pulse Nightclub in Orlando en bracht mijn 19e, 20e en 21e verjaardagen door in die speciale club naast zoveel andere nachten. Ik hield ervan om in karakter te blijven en scènes te veroorzaken. Het concept van dragmake -up is de basis van geweldige make -up in het algemeen, dus het was een geweldige startplaats, vooral toen ik van het gevoel begon te houden van hoe mooi ik eruit zag toen ik mijn make -up mooi deed.
Hoe heeft make -up bijgedragen aan uw gevoel van veerkracht?
Toen ik de diagnose leukemie werd gesteld op 31-jarige leeftijd, was ik op een carrière-high-met het meeste geld dat ik ooit had verdiend en werkte met een divers roster van beroemdheden. Ik had de 'kunst' niet uit het oog verloren, maar ik zag het zeker op een ongezonde manier. Dus toen dat werd gedwongen om tot stilstand te komen, was ik verdwaald. Ik heb bijna twee maanden geen make -up gedaan terwijl ik mijn inductiechemo kreeg.
Toen vond ik dat ik met mijn kale hoofd de manier waarop ik met make -up keek, hield van de manier waarop ik keek. Ik kon wegkomen met wilde gevleugelde voeringen in mijn oren als ik dat wilde. De routine van het toepassen van make -up was geruststellend. Ik ben erg groot over het uitkomen als ik make -up doe. Ik heb in alle gevallen vrijwel muziek nodig. Ik heb de neiging om te luisteren naar verrassend zachte nummers. Mijn go-to-afspeellijst voor al mijn make-uplooks uit 2020 was waarschijnlijk Norman F*Cking Rockwell van Lana del Rey; De verlaten uiteinde van de zomervibes in Californië passen perfect bij mijn verlaten diagnose van kanker aan het einde van de zomer. Ik heb er altijd voor gezorgd dat mijn huid er stralend uitzag; Ik zou experimenteren met een heleboel uiterlijk - koude ogen, gewaagde lippen, gebleekte wenkbrauwen, noem maar op. Maar ik zou mijn huid altijd gloeien en bloosden. Ik moest die gezonde gloed en spoeling van vitaliteit in mijn wangen zien. Het overtuigde me dat ik weer beter zou zijn en dat ik weer de "oude ik" zou zijn (wat dat ook betekent).
Wat zie je in je toekomst?
In de toekomst wil ik spreken over de rol van schoonheid als het gaat om overleven, beginnend en tweede kansen. Ik wil graag oplossingen aanbieden om schoonheidsproducten van dieren te houden en zo schoon en groen mogelijk. Ik zou graag willen werken met merken die de waarde teruggeven aan de gemeenschap en het vieren van een queercultuur. Het belangrijkste is dat ik een kunstenaar wil zijn die bekend staat om het goede dat ik doe als ik geen make -up toepast.
Wanneer werd u voor het eerst verliefd op make -up?
Ik begon pas make -up te doen tot ik 19 was. Ik was mijn hele leven een enorme tomboy. Maar ik herinner me dat ik de muziekvideo "More to Life" van Stacie Orrico keek toen ik acht jaar oud was en geobsedeerd was dat ze zichzelf op zoveel verschillende mensen kon laten lijken. Die video was mijn fantasie. Ik heb altijd al het soort persoon willen zijn dat gewoon zou kunnen transformeren in verschillende identiteiten.
Hoe zou u uw stijl beschrijven?
Mijn make -up is enorm en overdreven. Ik oefen al jaren aan het oefenen en ik werk op basis van "meer is meer". Ik gebruik altijd lichaamsverf en ik hou ervan om de lijnen tussen cosplay en slepen te vervagen. Ik heb me geen zorgen om er "mooi" uit te zien op een etherische, Disney-Princess-achtige manier. Ik wil er mooi uitzien als een slechte stiefmoeder. Ik wil dat al mijn uiterlijk je vaag herinnert aan Ursula en de lijkbruid in één rolde. Ik wil dat mijn "fouten" activa zijn.
Ik ben onconventioneel mooi. De samenleving is geen fan van mijn kromme Arabische neus, maar het verbetert elke look die ik doe en brengt ze allemaal samen als één verhaal. Ik ben dik, dus mijn personages zijn dik. Ik heb een K-Cup-borst, dus mijn jongenskarakters zijn gendergebogen.
Hoe heeft make -up je door moeilijke tijden geholpen?
Ik kreeg de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis in 2018. Mijn leven voordat medicatie een cyclus was waarin ik nooit een moment of een gevoel kon vasthouden, en alles voelde als "te veel". Ik had het gevoel dat ik een dubbelleven leefde, omdat ik op het eerste gezicht hard probeerde mezelf af te beelden als relaxte, gemakkelijk in de omgang en onderhoudsarme. Maar binnen stond ik op het punt van een mentale uitsplitsing. Iets dat me hielp om te gaan in de donkere afleveringen en de manische afleveringen zaten voor een spiegel met mijn collectie van body verf.
Ik vond de actie van het schilderen van mijn gezicht als een aardingsoefening; Het hielp me mijn emoties te verwerken en de gedachten te ontleden die ik had verward. Het hielp me ook om mijn gezicht te zien transformeren in iemand die nieuw is, te zien dat mijn identiteit kon worden getransformeerd en dat ik meer was dan alleen mijn lichaam. Ik zou alles kunnen zijn wat ik wilde zijn.
In staat zijn om zelf een portfolio van mijn kunst te creëren en de wereld te vertellen wie ik was, hebben de controle over het verhaal in plaats van dat mensen me beschouwen als "dat BPD -meisje" voelde zo bevrijdend.
Ik ben nu medicijnen, oefen yoga en zorg voor mezelf. Mijn geestelijke gezondheid is onder controle, maar heeft nog steeds flare-ups. Ik heb geleerd dat BPD zelden geneesbaar is, maar het is beheersbaar en het is iets geworden dat ik leuk vind aan mezelf. Ik ben loyaal, gepassioneerd, impulsief en zie deze eigenschappen als positieven.
Wanneer werd u verliefd op make -up?
Ik ging echt in op de toepassing van make -up toen ik 20 jaar oud was tijdens mijn herstel van voetchirurgie. Ik was zes weken op bed rust en bleef niets anders dan tijd achter. Dus tijdens mijn genezing besloot ik mezelf te onderwijzen. Ik heb zoveel tutorials bekeken en bijna elke dag op mezelf geoefend. Met zoveel downtime en eenzaamheid die thuis zat, was het echt mijn therapie.
Ik zou foto's maken en fotoshoots hebben. Je zou gedacht hebben dat ik ergens heen ging, maar in werkelijkheid lag ik gewoon in mijn bed.
Wat was een afhaalmaaltijd van uw leerproces?
Soms werkt het volgen van stapsgewijze technieken niet voor iedereen. Je moet je stroom vinden en doen wat je leuk vindt. Ik worstelde altijd met het toepassen van wimpers. Ik denk dat het belangrijk is om te geven waar je niet de beste van bent. Als ik bijvoorbeeld de make -up van mijn klant doe en we bij het wimpersgedeelte komen, zeg ik:"Het toepassen van wimpers is niet mijn kracht, dus dit kan een tijdje duren."
Schokkend genoeg gaan de meeste van mijn klanten rechtdoor en passen het zelf toe, en het bespaart ons beide tijd. De moraal van het verhaal is als je worstelt met een aspect van je vak, neem dan de tijd om het goed te krijgen. Als het een voortdurende strijd is, stem het dan aan. Uw hulp kan recht voor u liggen. Ze zeggen dat er een dorp nodig is.
Hoe heeft make -up je door moeilijke tijden geholpen?
Een van de moeilijkste tijden van mijn leven is deze pandemie waar we allemaal voor staan. Ik ging van het dragen van make -up elke dag naar mijn werk naar nu geen make -up en een masker dragen.
Dat alleen al heeft me beroofd van mijn innerlijke vreugde omdat make -up therapeutisch voor mij is. Bovendien realiseerde ik me niet hoe onzeker ik was zonder. Het leven in quarantaine heeft me gedwongen meer comfortabel te zijn met blote gezicht. Mijn levensfilosofie met make -up is altijd "goed, goed, er goed uitzien en zich goed voelen", maar deze mantra heeft een andere betekenis sinds de pandemie. Het "Be Good" -aspect is dat, ongeacht wat er in het leven gebeurt, altijd onthoud om eerst een goed persoon voor jezelf te zijn en anderen. Het "uitziende, feel-good" -gedeelte betekende vroeger als je er goed uitziet, je voelt je goed. Nu ben ik het gevoel dat het betekent dat je je goed over jezelf moet voelen en doet wat je je goed voelt - het maakt niet uit hoe dat eruit ziet. Als je je goed voelt, straalt dat uit om er goed uit te zien omdat je je gelukkig voelt in jezelf. En een beetje glamour helpt ook altijd. Over het algemeen wil ik dat mensen hun schoonheid niet alleen fysiek maar emotioneel realiseren.
We hebben vier make -upartiesten gevraagd om looks te maken op basis van hun emoties