Ik stond in Topshop door de schoonheidsgangen te bladeren. Mijn vriend was laat en ik verveelde me, dus ik keek uiteindelijk naar make -up die ik nooit zou kopen. Zoals lippenstiften. Ik merkte dat ik me aangetrokken voelde tot een heldere, hete roze lippenstift. Het was leuk, maar ik zou het nooit dragen. Het was te gewaagd, te luid, het zou niet bij mij passen. ‘Die kleur zal echt bij je passen’, zei de schoonheidsassistent. ‘Probeer het.’
Zeven jaar later herinner ik me dat moment nog omdat dat de lippenstift was die alles voor mij veranderde als het ging om het dragen van make -up. Tot die tijd had ik altijd vrij eenvoudige make -up gedragen. Ik kocht foundation om onvolkomenheden op mijn huid te bedekken, zwarte eyeliner om er sexy uit te zien en mascara om me wimpers te geven die de moeite waard zijn om te fladderen. Over het algemeen stuurde ik uit de buurt van oogschaduw en lippenstiften - vooral in heldere kleuren - omdat ik had gehoord dat mannen er de voorkeur aan gaven toen vrouwen er natuurlijk uitzagen.
Als je ooit mijn tiener zelf had gevraagd, of de vrouw die alleen een heldere lippenstift ontdekte op 22 -jarige leeftijd, als ik make -up voor mannen droeg, zou ik geschokt zijn geweest. Ik droeg het voor mezelf. Ik droeg het omdat ik er mooier wilde uitzien en ik vond de manier waarop het subtiel mijn gezicht veranderde. Ik was een feministe, en er was geen manier waarop ik ooit een schoonheidsproduct zou kopen, alleen omdat een man dat wilde.
Maar onder de oppervlakte is de waarheid dat ik het waarschijnlijk voor mannen droeg. Ik heb niet expliciet mijn make -up opgezet als ik bij mannen was - ik zou het dragen als ik ook met mijn vriendinnen uitging. Maar de producten die ik koos, werden allemaal beïnvloed door de mannelijke blik en door witte schoonheidsnormen. Ik wilde dat mijn ogen er groter uitzagen en Disney Princess-achtig, ik wilde dat eyeliner zoals Audrey Hepburn's, dus een man zou bij me willen zoals Paul Newman haar deed in ontbijt bij Tiffany's , en ik wilde een heldere, gloeiende huid - want wanneer daten mannen op tv ooit met meisjes met vlekken?
Veel ervan was verbonden met het willen van mannelijke validatie. Tijdens mijn tienerjaren gingen nachten uit met mijn vrienden over mannen die ons aantrekkelijk vonden, en dus zetten we korte, strakke jurken aan en ‘glamoureuze maar subtiele’ make -up om precies dat te doen. Soms zouden we wild worden en onze persoonlijkheden uiten met make -up - gek, over de bovenste oogschaduw en bijpassende jurken - maar het was allemaal nog steeds gedaan met een bewustzijn van ‘hot.’
Zelfs toen ik ouder werd en mijn eerste langdurige relatie had, werd ik nog steeds beïnvloed door mannelijke meningen. Mijn toenmalige vriend vertelde me dat hij er de voorkeur aan gaf toen ik er 'natuurlijk' uitzag, en hoewel ik nooit had gedacht dat ik voor een man zou veranderen, langzaam en geleidelijk, merkte ik dat ik precies dat deed. Ik stopte met het dragen van Smokey Eye Make -up voor de avond uit en droeg gewoon eenvoudige, ‘natuurlijke’, make -up.
Het was pas een jaar nadat we uit elkaar gingen, 22 jaar oud, dat ik begon te verkennen. Het begon allemaal met die hete roze lippenstift in Topshop. Ik hield van de manier waarop het me deed kijken. De pop van kleur zag er geweldig uit tegen mijn bruine huid, maar het vertegenwoordigde ook een deel van mijn persoonlijkheid die ik nog nooit met mijn make -up had getoond:mijn zelfverzekerde, extraverte, leuke kant. Ik voelde me geweldig wanneer ik het droeg - zelfs als jongens ongevraagde opmerkingen maakten dat het een ‘beetje helder’ was.
Sindsdien ben ik blijven verkennen met make -up. Ik heb me gerealiseerd dat ik van een gewaagde lip hou en een verzameling donkere rode lippenstiften heb waar ik van hou. Ze laten me een empowered en vrouwelijk voelen, ongeacht wat mannen denken. Ik heb een andere langdurige vriendje gehad om me zijn make-up mening te geven:hij dacht dat ik er helemaal niet beter uitzag. In plaats van zijn woorden ter harte te nemen, lachte ik om hem en ging hij precies doen wat ik wilde.
Als ik nu overdreven glinsterende oogschaduw wil dragen op een dinsdagochtend, zonder reden, zal ik dat doen. Het kan me niet meer schelen of mannen - of zelfs vrouwen - het leuk vinden. Ik voel me nu zoveel vrijer en gelukkiger, en er is geen manier waarop ik ooit terug zou gaan naar die onzekere tienerdagen van wanhopig proberen te passen in een smalle schoonheidsnorm. Ik omarm liever het gezicht dat ik heb en gebruik mijn make -up om uit te drukken hoe ik me voel.
Ik doe niet elke dag hetzelfde - soms ga ik dagenlang zonder zelfs maar mascara aan te trekken, maar dan zal ik plotseling besluiten om een volledig gezicht te doen met donkere rode lippenstift. Er is geen echt rijm noch reden voor mijn make -upregime, maar dat is mijn favoriete ding. Ik koop en draag make -up puur voor mezelf, en het enige dat het beïnvloedt, is mijn humeur die dag en dat is wat ik empowerment noem.