Schuld is de belangrijkste oorzaak van deze situatie, zegt de Amerikaanse klinisch psycholoog Diane Ehrensaft. De auteur van het boek Spoiling Childhood:How Well-Meaning Parents Are Giving Children Too Much-But Not What They Need zegt dat ouders tegenwoordig vaak gevangen zitten in een door schuld gedreven slinger, slingerend tussen te weinig opvoeden en te veel opvoeden. Volgens Ehrensaft geven we te veel vrijheid, materiële goederen en lege lof aan onze kinderen in plaats van grenzen te stellen en begeleiding, tijd en liefde te geven.
"We zijn ouders als Tarzan aan een touw, wild slingerend van nooit genoeg aanwezig zijn tot veel te veel", zegt Ehrensaft, over moderne ouders die gevangen zitten in het jongleren met proberen 'alles' te hebben. De ouders van vandaag zitten, zegt ze, gevangen in de hachelijke situatie dat ze hun eigen behoeften en ambities willen nastreven en tegelijkertijd hun kinderen meer kansen en materialistische items willen geven dan ze zelf hadden. “Het is een hachelijke situatie voor deze professionele ouders uit de middenklasse die zijn gegaan voor wat ze wilden – carrière, geld, geluk – soms ten koste van het welzijn van hun kinderen, en toch doen alsof de lucht de limiet is voor hun kinderen”, zegt ze
de gezinnen die de praktijk van de psycholoog bezoeken, klinken bekend in de oren.
Ouders die hard werken, maar toch helpen met huiswerk en vijf dagen per week naschoolse activiteiten voor hun kinderen organiseren. In deze gezinnen helpen kinderen zelden in het huishouden en worden hun eisen met de minste weerstand ingewilligd. Klinkt als een scène uit veel gezinnen, maar waar vervaagt de grens tussen het willen stimuleren van de groei van onze kinderen en het opvoeden van potentieel ongezellige pestkoppen?
Het woord 'discipline' kan ertoe leiden dat sommige ouders uitslag krijgen, maar volgens psychologen is het een noodzakelijk onderdeel van het opvoedingsproces. Ouders in 2005 willen misschien dat hun kinderen vrijgevochten en spontaner zijn dan vorige generaties, maar dit betekent niet dat ze hun ouders niet nodig hebben om zich als, nou ja, ouders te gedragen. Zonder harde parameters zeggen de autoriteiten dat kinderen worden gedwongen te schreeuwen en te jammeren, wanhopig op zoek naar het referentiepunt van waaruit ze kunnen groeien en zich kunnen ontwikkelen.
“Je zorgen maken dat onze kinderen ons niet aardig vinden als we ze straffen, kan sommige ouders ervan weerhouden stevige structuren op te zetten voor het gedrag dat onze kinderen nodig hebben. We moeten stoppen met het afstaan van de troon en onze positie als volwassene accepteren', zegt Ehrensaft. “Kinderen doen het niet goed met afgezette koningen en koninginnen als ouders. Om goede ouders te zijn, moeten we absoluut gul van onszelf geven, maar onszelf nooit overgeven aan onze kinderen”, zegt ze.
Dr. Anne O'Connor, de Ierse psycholoog en oprichter van Rollercoaster.ie, is het daarmee eens. “Discipline is een heel belangrijk onderdeel van het ouderschap en wordt meestal op het werk geleerd. Als je kind leert dat als je nee zegt, je het meent, leer je het een waardevolle les voor het leven”, zegt ze.
De in Galway gevestigde psycholoog zegt dat veel ouders toegeven aan de eisen van hun kinderen omdat het zoveel gemakkelijker is om toe te geven en te kopen wat ze maar willen, dan tijd te besteden aan het uitleggen waarom ze het niet zullen kopen of om te gaan met mokken als ze het niet krijgen. Dergelijke acties zullen echter negatieve gevolgen hebben.
"Je creëert een kind dat totaal onrealistische verwachtingen van jou en de wereld zal hebben - ze zullen verwachten alles te krijgen wat ze willen. Je kunt er zeker van zijn dat hun verzoeken groter en duurder zullen worden als ze zich bewust worden van al het lekkers dat er is. Hoewel je misschien toegeeft aan de wensen van je kind, is de wereld gewoon niet zo en kan je kind ruw ontwaken wanneer ze de vele situaties tegenkomen waarin ze eigenlijk niet kunnen krijgen wat ze willen, "zegt Dr O'Connor. De psycholoog zegt dat wat kinderen echt willen is om tijd met hun ouders door te brengen, in plaats van 'afgekocht' te worden met cadeaus.
“‘Dingen’ kunnen je tijd gewoon niet vervangen. Als kinderen onder andere niet de aandacht en inbreng van jou krijgen, ontwikkelen ze geen besef van hun waarde. Ze kunnen het gevoel hebben dat ze het niet waard zijn om tijd mee door te brengen. Dus ook al overlaad je je kleintje met cadeaus, hun zelfrespect kan afnemen naarmate hun stapel speelgoed groter wordt”, zegt ze. zegt dat ze een duidelijk 'ja' moeten antwoorden op het verzoek van kinderen om hun tijd.
“Maak er tijd voor. Ouderschap gaat niet alleen over het doorkomen van deze jaren - je zou moeten genieten van je kind en wat is een betere manier dan tijd met hen door te brengen. Ontdek wat ze leuk vinden, geef ze de tijd om te pronken met hun nieuwe vaardigheden en kennis, prijs ze en moedig ze aan”, voegt ze eraan toe.
Volgens Ehrensafts ligt de sleutel tot verandering in het bekijken van de gezinsdynamiek en het onderzoeken van de manier waarop we met onze kinderen omgaan. Kinderen, zegt ze, zijn geen miniatuurvolwassenen en er mag niet verwacht worden dat ze voor hun tijd opgroeien. Ze dringt erop aan dat kinderen tijd nodig hebben om te spelen en vrije tijd hebben om met familie en vrienden te zijn, met andere woorden, genieten van hun kindertijd, terwijl ze zich tegelijkertijd ontspannen in de wetenschap dat de volwassenen de leiding hebben.
"Als je eenmaal de verandering hebt doorgevoerd, heb je niet alleen minder ruzie met je kinderen, maar heb je ook meer mogelijkheden om echt van ze te genieten, en dat is het belangrijkste", verklaart Ehrensafts.
Louise Geaney is een freelance journalist gevestigd in Ierland, waar ze ook de ouderschappodcast beheert op haar website http://www.go-mums.com