Ja, baby's kunnen net zo goed schrijven als lezen!
In dit artikel gaan we het hebben over schrijven en de baby. De baby moet ontdekken dat hij/zij niet alleen objecten tekent, maar ook dat hij/zij kan tekenen wat hij/zij spreekt! Bovendien kunnen taal en de representatie van objecten en handeling schriftelijk worden aangeleerd - en niet alleen in het schrijven en/of combinatie van letters.
Het valt op dat de baby over het algemeen begint te tekenen en/of gestimuleerd wordt wanneer de gesproken taal al aan de gang is en al een gewoonte voor hem/haar is. Tegenwoordig lijkt spraak echter overheersend in de huidige omgang met jonge kinderen, en vormt als zodanig een groot deel van iemands innerlijke leven, en onderwerpt het aan zijn wetten. Als we echter kijken naar de manier waarop de baby tekent, leren we dat er nog meer mogelijkheden zijn. De baby weet misschien waaruit een pop bestaat en kan deze tekenen. Aanvankelijk tekent hij/zij uit het hoofd en hoeft hij niet naar een modelpop te kijken om te tekenen. Daarom tekent de baby niet wat hij/zij ziet; in plaats daarvan tekent hij/zij wat hij/zij weet. Maar als je hem/haar ertoe brengt andere vormen te leren kennen, voegt hij/zij meer elementen toe aan zijn/haar observatie en begint hij echt te tekenen wat hij/zij kent, geholpen door de vormen die hij/zij al beheerst.
De baby kan naar modellen gaan kijken om te verbeteren wat hij/zij tekent. Hij/zij doet dit voordat hij/zij de spraak volledig onder de knie heeft, wat aantoont dat hij/zij zichzelf kan bevrijden van het opleggen van spraak om aan te tonen dat hij/zij een innerlijke wereld heeft. Hij/zij observeert en weet, voordat hij/zij spreekt.
Hoe deze elementen te ontdekken?
Na slechts 12 maanden kunnen we de baby voorbeelden van vormen laten zien, d.w.z. cirkels, rechthoeken en vierkanten, onder andere. We laten voorbeelden zien met handbewegingen, waarbij we de vorm van de afbeeldingen volgen, met een vinger (of een kleurpotlood), en we laten de baby de beweging en het monster imiteren en hij/zij zal ontdekken dat hij/zij kan kijken en maken wat wordt getoond , waarbij ook de beweging wordt gereproduceerd die zal leiden tot de constructie van de vorm.
Een andere manier om observatie te ontwikkelen is om lichaamsdelen te leren tekenen. Het begint met het leren van de delen van het lichaam, waarbij je ze allemaal aanwijst wanneer daarom wordt gevraagd. Als de baby weet wat wat is, merkt hij/zij dat er een onderdeel ontbreekt wanneer hij/zij een lichaam tekent. Hij/zij kijkt naar wat hij/zij tekende en neemt de onbalans waar, gedraagt zich erg geprovoceerd, probeert aan de tekening toe te voegen wat ontbreekt. De baby heeft een visie op het geheel, want hij/zij kent het geheel. De tekening geeft weer wat de baby weet.
Als tekenen, zoals het tegenwoordig wordt gedefinieerd, een grafische taal is die lijkt op verbale taal als basis, moet de baby tekenen wat hij/zij weet uit te drukken. En we zien dat hij/zij, zelfs zonder veel te zeggen, al tekent wat hij/zij weet, waardoor ons concept van wat zijn/haar tekening is, verandert. Daarom kan het tekenen ruim voor het spreken worden gestimuleerd.
Psychologen zijn het erover eens dat de baby ontdekt dat de slagen op papier iets kunnen betekenen. Het is alsof hij/zij magie heeft gemaakt. De baby voelt dat hij/zij op papier kan weergeven wat hij/zij weet en bestendigt de sensatie van het zien van het object. Daar houdt hij/zij van! We denken dat hij/zij weet dat hij/zij vertegenwoordigt, omdat hij/zij zegt dat hij/zij een kikker, een huilende baby of iets anders zal maken, en probeert te produceren wat hij/zij denkt dat hij/zij produceert. Hij/zij ziet de tekening vervuld als een object en niet als een symbool van het op papier weergegeven object.
Op basis van wat er tot nu toe is gezegd, kunnen we elke keer dat de baby een zin schrijft, het beste vragen hem/haar het equivalent te tekenen, of omgekeerd. Deze oefening helpt hem/haar de inhoud van beide handelingen waar te nemen. Als we dit doen, leren we om te reflecteren en te leren, en helpen we bij de ontwikkeling van zijn/haar vermogen tot abstractie.
In een andere fase, wanneer hij/zij een uitgebreide woordenschat heeft, ontdekt de baby dat hij/zij verder kan tekenen dan de dingen waarover hij/zij spreekt. Daarom is het probleem met schrijven als uitgangspunt al overwonnen. Met andere woorden, hij/zij zal geen problemen hebben met schrijven; hij/zij zal dol zijn op het spel van schrijven wat hij/zij spreekt.
Een pedagogisch standpunt
Vanuit pedagogisch oogpunt zou deze overgang moeten worden verschaft door de ontwrichting van de activiteit van de baby om dingen te tekenen naar spraak tekenen. Het is mogelijk om te observeren hoe deze dislocatie optreedt wanneer we de baby's leren tekenen wat ze weten om later te tekenen wat ze spreken. Het is belangrijk om er rekening mee te houden dat ze tekenen wat ze weten voordat ze tekenen wat ze spreken, omdat spraak later plaatsvindt.
Tot voor kort kwam het schrijfonderwijs te laat. Tegelijkertijd weten we dat niet alleen het schrijfonderwijs te laat kwam; dat van lezen ook. De waarheid is dat een groot deel van de kinderen al op vierjarige leeftijd leest, en de ouders merken dit; de docenten echter niet. In ieder geval moet het onderwijs zo worden georganiseerd dat lezen en schrijven noodzakelijk wordt voor baby's, want ze voegen toe aan wat ze elke dag leren, aan wat ze weten. Het is op geen enkele manier een abstracte activiteit, noch nauwgezet noch moeilijk.
Schrijven is niet alleen een motorische vaardigheid die de baby op een vooraf bepaald moment wordt aangeleerd. Het is een complexe culturele activiteit! Het moet op een natuurlijke manier worden aangeleerd; het moet gecultiveerd worden, niet opgelegd. Het moet een plezier zijn, een resultaat van spel, net als de activiteit van tekenen. Schrijven is het tekenen van de betekenis van wat in de moedertaal wordt gesproken.
Op dezelfde manier en tegelijkertijd leren de baby's luisteren en spreken, ze leren lezen en schrijven. Spelend lezen en schrijven. Het is een revolutie, een paradigmaverschuiving.
De omgeving moet bieden, gunstig zijn voor de baby, zodat de noodzaak om te lezen en te schrijven in het dagelijkse spel kan gebeuren. Het is noodzakelijk om met de baby te spelen met lezen en schrijven, want wij zijn de tussenpersoon tussen de baby en de wereld. Het is aan ons om ze gelukkig te maken!
Dr. Eliane Leao is geboren in Brazilië, Zuid-Amerika. Ze heeft een
achtergrond in onderwijs aan de Purdue University (Masters) en een doctoraat in de
afdeling Onderwijspsychologie van de Staatsuniversiteit van Campinas
(UNICAMP)/Purdue University (Ph.D. ). Dr. Leao heeft ook drie bachelordiploma's
, één in piano, één in muzikale opvoeding en een derde in zang. Dr.
Leao is momenteel hoogleraar Muziekeducatie en Muziektherapie
en doet onderzoek naar de invloed van muziek op het leren van jonge kinderen.
Haar 'baby's' zijn uitgegroeid tot productieve leden van hun
gemeenschappen. Dr. Leao hoopt dat de beproevingen en successen van haar familie
andere ouders zullen inspireren en overtuigen om hun kinderen tijdens de vroege
kinderjaren te stimuleren, zodat ze kunnen genieten van een rijke, stimulerende, geïntegreerde en gelukkige
> altijd leven.
Bezoek onze website voor gratis artikelen, een gratis ebook over baby's en lezen op http://www.baby-can-read.com