Sommige dingen vinden we vanzelfsprekend. Zoals aankleden. Tenzij we een dwarslaesie hebben, een absolute kluns zijn of gewoon veel te veel kool hebben gerookt, is aankleden een makkie.
Natuurlijk, als je de winnaar bent van de 2004 Imelda Marcos Shoe Collection Trophy, kan het moeilijk zijn om de juiste schoen voor de gelegenheid te kiezen. Maar het zou een makkie moeten zijn om je voet in je selectie te laten glijden.
De enige keer dat aankleden een probleem zou moeten zijn, is op 1 april. Ondergoed is vrij moeilijk aan te trekken als het doordrenkt is met water. Nog moeilijker als het rechtstreeks uit de vriezer komt. En nog moeilijker als je het om de bevroren kersttaart van vorig jaar wikkelt. Maar dan heb je nog 364 dagen om je gemakkelijk aan te kleden.
Sommige dingen nemen we als vanzelfsprekend aan... totdat je ouder wordt.
"Nee!" Kleine Dame schreeuwt het uit van woede.
Kom hier gewoon terug zodat ik je broek kan optrekken en je shirt kan aantrekken.
"Nee!" de waggel herhaalt zich uitdagend.
Wist je dat er dingen zijn die je kunt doen met 30 mijl per uur? Een shirt aandoen voor een behendige peuter is niet een van die dingen. Rond de stoel. Over de achterkant van de bank. Onder de tafel. De badkamer in. SLAM!
Au. Maak dat:in de badkamerdeur.
"Nee!"
Alsjeblieft, kleine dame, laat me je shirt aandoen.
'Ik ben geen kleine dame. Ik ben Baby Zwaan."
Oké, babyzwaan. Laat me je shirt aandoen.
"Je bent Papa Baby Zwaan."
OKE. Jij bent Baby Zwaan. Ik ben Papa Baby Zwaan. Laat me je shirt aandoen.
"Nu ben ik Tutter."
Tutter is een muispop in een kinderprogramma waar ze naar kijkt. Oké, Tutter, laten we het Tutter-shirt aantrekken.'
"Nee. Jij bent Tutter.'
Oké, ik zal Tutter zijn. Ik zal zijn wie je wilt zijn. Gisteren was ik Grote Spin. De dag ervoor was ik Spider Web. Ik herinner me dat ik een krokodil, een aap en een detective was. Ik heb sowieso geen idee wie ik ben, dus ik kan net zo goed Tutter zijn.
"Ben jij Tutter?"
We horen veel over de "terrible twos", maar we horen niet veel over de identiteitscrisisjaren. Als ik met moeders in het speelcentrum praat, lijkt het alsof veel kinderen door deze fase gaan.
"I saa-aid, ben jij Tutter?"
Jij waarschijnlijk ook. Vraag je moeder of je ooit een fase doormaakte waarin je altijd deed alsof je iemand anders was... zo erg dat je er bijna van overtuigd was dat het echt was.
Het is slecht nieuws als de ogen van je moeder nostalgisch verdoezelen en ze antwoordt:"Ja schat, ik herinner me dat je er vrij zeker van was dat je een Afrikaanse mestkever was."
Het is nog erger nieuws als ze eraan toevoegt:"Ik denk dat de pre-tienerjaren het moeilijkst waren. We hadden geen idee hoe we de vogels en de bijen moesten uitleggen aan een kever.”
Maar het ergste nieuws is als je moeder zucht en zegt:'Ik weet het nog goed. Je vader en ik hopen nog steeds dat het maar een fase is waar je doorheen gaat.'
De besten van ons maken af en toe een identiteitscrisis door. Ik ben de gelukkige man. Ik ben ook een schrijver. En een zoekmachine optimalisatieprogramma. En een echtgenoot. En een huiseigenaar. En een vader.
Maar niet vanmorgen. Vanmorgen was ik een erg vermoeide en gefrustreerde Tutter-muispop... met royaal verdeelde blauwe plekken om mijn geloofsbrieven te bewijzen.
"Nee!"
Aw, kom op, Baby Zwaan. Dit is je Tutter die spreekt. Kom alsjeblieft onder de trap vandaan.
"Nee. Jij bent Baby Zwaan."
Ik veronderstel dat ze op haar leeftijd waarschijnlijk weg kan komen met topless gaan. Maar vroeg of laat krijgt ze honger. En als ze naar buiten komt om te eten, krijg ik dat shirt van Baby Swan. Of Tutter. Of wie die peuter vandaag ook is!
Over de auteur
David Leonhardt publiceert The Happy Guy humor column:
http://www.thehappyguy.com/positive-thinking-free-ezine.html
En een dagelijkse dosis geluk:
http://www.thehappyguy.com/daily-happiness-free-ezine.html
[e-mail beveiligd]