Mijn naam is E-l-o-d-i-a. Ik zou dat niet verzinnen. Mijn moeder wel, maar ik niet.
Mensen vragen me vaak of ik als kind gepest werd vanwege mijn naam. Ik zeg ze "nee". Kinderen hadden geen probleem met mijn naam. Het zijn de volwassenen die een probleem lijken te hebben.”
Als ik terugkijk, heb ik twee theorieën waarom ik niet werd gepest met mijn naam. Een daarvan is dat kinderen het voor de hand liggende plagen en ze hadden genoeg materiaal om mee te werken, dankzij mijn neus. Twee, ze houden van rijmen en er zijn niet veel woorden die rijmen op de naam Elodia (E-low-dee-a). Denk er over na. Tot nu toe kan ik er maar één bedenken……..Cambodja. Geloof me, na alle neusgrappen "Elodia uit Cambodja." had mijn gevoelens geen beetje kunnen kwetsen.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik de leraar mijn naam vertelde op de eerste schooldag, toen ik vijf jaar oud was. Ze was niet zo voorbereid op de eerste dag van de kleuterschool als ik.
Ze had gingang en zwarte lakschoenen moeten dragen. Ze hebben geholpen.
Ze bukte zich en keek me in de ogen en vroeg:"Wat is je naam?" Ik zei 'Elodia'. Ze had toen een blik van pure afschuw op haar gezicht en ze sprong zelfs achteruit. Ik had net zo goed Lucifer kunnen zeggen. Nu ik eraan terugdenk, denk ik dat ik haar standpunt wel kan begrijpen. Hier keek ze naar dit schattige blanke, blonde, sproeten gezicht, klein meisje met vlechtjes (en ik was schattig) en toen hoorde ze deze vreemde en "etnisch" klinkende naam van mijn lippen ontsnappen. Dit stond niet in de docentenhandleiding. Ik kon het zien.
Ze werd extreem nerveus en zei:"Nou. We moeten gewoon iets beters bedenken om je te bellen.' Nu, kan iemand me vertellen wat er meer geschikt is om me te noemen dan mijn naam?
Ze smeekte:'Je moet een bijnaam hebben. jij niet?' Ik schudde mijn hoofd "Nee." Ik was niet van plan haar te vertellen dat mijn familie me "Baby Ann" noemde. Vervolgens zou ik haar vertellen dat ik met twee van mijn zussen slaap en nog steeds in bed plas. Nee, ze zal gewoon moeten leren omgaan met de koude harde feiten. Hé, ik dacht dat ik degene was die naar school kwam om te leren?
Dat was de eerste van vele naamavonturen die nog moesten komen.
Mijn naam is Spaans. Het klinkt meer als "E-lo-thee-a" met het accent. Probeer je Antonio Banderas voor te stellen en hoe hij zou klinken als hij mijn naam uitspreekt. Ik doe het de hele tijd. Niet dat hij dat zou zijn, maar ik kan dromen.
Ik vroeg mijn moeder waar ze mijn naam vandaan had en ze zegt dat ze me naar een vriendin heeft vernoemd. Niet zomaar een vriendin, maar haar beste vriendin. Ik ben echter meer dan veertig jaar oud en ik moet deze vriend nog ontmoeten. Ze belt niet, ze schrijft niet. Ik heb mijn vermoedens.
Misschien gaf ze me een moeilijke naam omdat ze het moeilijk had om me op deze wereld te krijgen. Noem me gek, maar ik vroeg het haar en ze zei dat ik haar bijna had vermoord.
Ik vroeg naar twee van mijn zussen en of ze het moeilijk had om ze te baren. Ze zei dat de ene bevalling maar een uur duurde en de andere dat ze geen kramp voelde. Ze duwde maar één keer en de andere baby's kwamen eruit. Hun namen zijn Julie en Cathy. Jij beslist.
Mijn naam is een geweldige gespreksaanzet. Hier zijn enkele dingen die mensen me vertellen na een introductie en wat ik echt denk als ik ze beleefd, met een glimlach en een knikje beantwoord. Niet te grote glimlach, want ik zou het vreselijk vinden als ze me zien knarsetanden.
"Dat is zo'n interessante naam. Waar heb je het vandaan?”
Denken:"Uhm, Ebay?"
"Is het een familienaam?"
Denken:"Nee, de mensen in mijn familie... ze hebben andere namen."
'Je naam is zo mooi. Het klinkt zo, zo melodieus.”
Denken:"Haal de "M" van melodieus, idioot, en je zult ontdekken waarom Elodia zo melodieus klinkt."
Dan zijn er de grappige mensen die heel langzaam en met een zwaai "Hallo-to-ya" zeggen, en dat is altijd schattig. (Er zijn hier serieuze ogen aan het rollen.)
Het klinkt misschien alsof ik klaag, maar ik ben echt dol op mijn naam. Ik kan me niet voorstellen dat ik er nog een heb gehad. Niet dat ik nooit anders ben genoemd. Ik weet zeker dat dat is gebeurd. Een keer.
Ik zou mijn naam niet ruilen, zelfs niet als ik op vakantie gepersonaliseerde souvenirs zou kunnen vinden.
Door mijn naam denk ik dat ik opval in een menigte en ik word herinnerd. Oh, laat maar, dat is mijn neus weer, opvallen in de menigte, maar het helpt me om herinnerd te worden. Ik denk dat ze me herinneren als de dame waarvan ze niet weten hoe ze haar naam moet zeggen.
Mijn naam heeft me een stem gegeven, omdat ik heb geleerd om de verhalen over mijn naam keer op keer te vertellen. En het beste van alles, het heeft me een gevoel voor humor bijgebracht.
Ik heb nu zelf acht dochters en ik heb ze allemaal Elodia genoemd. Nee wacht. dat heb ik niet gedaan. George Foreman deed dat. Nee, hij noemde zijn dochters niet Elodia. Hij had veel kleine George Foreman's, maar hij voegde de naam "Grill" aan het einde toe. Ik zie ze overal.
Nee, ik deed het intelligente toen ik mijn kinderen een naam gaf. Ik heb ze alle namen gegeven die beginnen met de letter 'D'. Je zou eens moeten horen hoe slim ik klink als ik een van hen probeer te bellen. Ik klink als een kapotte cd-speler “Da,da,da,da,da,da…….. wat je naam ook is. Het begint met een 'D'. Kom hier!”
Om me nog meer in verwarring te brengen, hebben mijn moeder en de zoon van mijn zus een korte tijd bij ons gewoond. Hun namen zijn Dora en Danny. We noemden ze zojuist "Da-motha" en "Da-neef".
Mijn punt is... het maakt niet uit hoe je je kind noemt, ze kunnen hun naam wel of niet leuk vinden, maar ze zullen nog steeds wensen dat je ze op dertienjarige leeftijd een neuscorrectie had gegeven.
Ga voor meer informatie over babynamen naar http://www.babynamesebook.com en om contact op te nemen met Elodia, bezoek http://www.elodiatate.com
© Copyright 2004 Elodia Tate alle rechten voorbehouden. Toestemming voor herdruk verleend met herdruk van het volledige artikel, auteurskrediet en een link terug naar mijn site. Oh, en een fles Witte Zinfendel zou ook geen kwaad kunnen.
Elodia Tate is een bestsellerauteur en een professionele spreker die bekend staat om het gebruik van humor en het vertellen van verhalen om contact te maken met haar publiek. Ze spreekt graag voor kleine groepen en voor een groot publiek, en is bestempeld als een 'gezondheidsactivist' voor het recht om je eigen weg naar welzijn te kiezen.