"Vergeet nu niet om veel eiwitten, Missy te eten". . . En vergeet die groenten niet. Gezonde vetten zijn natuurlijk essentieel en sla maaltijden niet over! Je knikt plichtsgetrouw met je hoofd en kijkt dan naar de fles Glucola die net aan jou is overhandigd.
Plots zit je in een verhaal 'kies je eigen avontuur'. Welk pad ga je volgen? Wat zijn de risico's en voordelen van deze test?
Vandaag ga ik mijn persoonlijke proces delen bij het beslissen of of om de Oral Glucose Challenge Test (OGCT) te nemen. Houd er rekening mee dat, zoals ik schreef in mijn berichten over de vitamine K-opname en groep B Strep, "Best Boo-boo Kisser ten zuiden van Puckett's benzinestation" ongeveer net zo officieel is als dingen voor mij professioneel worden. Ik ben geen arts, dit is geen medisch advies en uw beslissing is helemaal aan u. Als je hier wat overtuigd van nodig hebt, lees dan mijn volledige disclaimer waar ik het steeds opnieuw zeg.
Oké, laten we erin springen!
De meeste artsen zeggen dat we niet echt weten waarom zwangerschapsdiabetes plaatsvindt, maar er is een theorie die voor mij persoonlijk logisch is, en het is dit:
Vóór moderne gemakken zoals supermarkten aten mensen wat in hun achtertuin groeide. De nietjes van onze voorouders waren soms zetmeel zwaar (zoals de maca-wortel die door Peruanen werd geconsumeerd), en andere keren waren ze meer op vet en eiwit gebaseerd (zoals de Inuit).
Onze lichamen doen een geweldige werk die zich aanpast aan wat er beschikbaar is, maar er zijn bepaalde dingen die we allemaal nodig hebben om te gedijen. Glucose is een bijzonder essentiële voedingsstof voor baby's, maar in sommige regio's kan het schaars zijn. Volgens deze theorie hebben onze lichamen zich aangepast aan het risico van schaarste door onze baby's de voorkeur te geven aan de voorkeur tijdens de zwangerschap.
Hoe werkt dat? Zoals Chris Kresser heeft opgemerkt, "zijn zwangere vrouwen van nature insulineresistent." Met andere woorden, verhoogde insulineresistentie is een "volledig normaal fysiologisch mechanisme" dat tijdens de zwangerschap toeneemt. (Bron 1, Bron 2)
Zie je, normaal gesproken als we koolhydraten eten, converteren ze zich tot glucose, die in ons bloed circuleert. In reactie daarop laat ons lichaam insuline vrij die de glucose uit het bloed trekt en in onze cellen steekt, waar het wordt gebruikt voor energie. Wanneer we echter zwanger zijn, wordt de insulinerespons getemperd, die in wezen meer glucose in het bloed houdt zodat het via de placenta aan de baby kan worden overgedragen.
Helaas worden de bloedsuikerspiegel soms te hoog, en dat is niet goed voor mama of baby. Het kan zijn omdat we toegang hebben tot meer koolhydraten/suiker dan we historisch gebruikten, maar andere factoren kunnen ook een rol spelen:stress, auto -immuunproblemen en slaapgebrek bijvoorbeeld. (Bron) Wanneer onze bloedsuiker ongezonde niveaus bereikt, hebben we hyperglykemie of zwangerschapsdiabetes.
Glucose is een voedingsstof die baby's helpt te groeien, dus zoals je je zou kunnen voorstellen, zorgt ervoor dat ze groter worden dan normaal voor hun zwangerschapsduur. Volgens deze studie van meer dan 25.000 vrouwen zijn de complicaties in verband met zwangerschapsdiabetes:
Verhoogt GD het risico op sterfte aan de baby? Nee. Volgens de onderzoekers is er geen verband tussen zwangerschapsdiabetes en sterfgevallen door kinderen.
Moeders die zwangerschapsdiabetes ontwikkelen, hebben echter een verhoogd risico op het ontwikkelen van diabetes type 2 later in het leven. (bron)
Zoals Dr. Romm schrijft:“Volgens de American Dietetic Association lijken zwangere vrouwen met een van de volgende kenmerken een verhoogd risico te lopen om zwangerschapsdiabetes te ontwikkelen; Het risico neemt toe wanneer meerdere risicofactoren aanwezig zijn:
Vrouwen die de volgende kenmerken hebben, lopen een laag risico op zwangerschapsdiabetes:
Het is duidelijk dat sommige van deze symptomen gebruikelijk zijn voor de zwangerschap, zelfs zonder de aanwezigheid van zwangerschapsdiabetes, dus ze kunnen niet exclusief worden gebruikt om GD te diagnosticeren
Normaal gesproken krijgt een vrouw "glucola"- een drankje dat soms een ingrediënt bevat dat in andere landen is verboden. Het punt van de test is om te zien hoe goed het lichaam van een vrouw omgaat en de instroom van 50 gram glucose in de loop van een uur, maar uiteraard bezwaar maakt veel vrouwen bezwaar om het te drinken. Als u Glucola overweegt, zijn hier enkele ingrediënten die vaak worden gevonden in de drank die u misschien wilt onderzoeken voordat u beslist. . .
Dit product, dat ook wordt goedgekeurd als een vlamvertragende, is verboden in de Europese en Japan.
Volgens Aviva Romm, een verloskundige en MD die gespecialiseerd is in de gezondheid en het welzijn van zwangere mama's:“Uit onderzoek is gebleken dat gebromeerde vlamvertragers zich ophopen in het lichaam en moedermelk. BVO laat residuen achter die zich ophopen in lichaamsvet, de hersenen, de lever en andere organen. Studies bij dieren tonen aan dat BVO wordt overgebracht van moedermelk naar de verpleegkundige baby. BVO is geassocieerd met hartlaesies, vetveranderingen in de lever en verminderde groei en gedragsontwikkeling, en zowel dieren- als menselijke studies hebben BVO gekoppeld aan neurologische problemen, vruchtbaarheidsproblemen, veranderingen in schildklierhormonen en vroegrijpe puberteit. ”
Bovendien is de groenteolie van keuze vaak sojabonen, een van de top acht meest voorkomende allergenen.
Net als geautolyseerd gistextract en gehydrolyseerd eiwit, is dit een neef van msg.
Chemische kleurstoffen vormen een "regenboog van risico's" - kanker, hyperactiviteit en meer. Kinderen lijken bijzonder kwetsbaar voor hen, en toch gebruiken fabrikanten ze nog steeds in producten die door kinderen worden geconsumeerd (of in dit geval baby's). Nou ja, natuurlijk niet overal. Fabrikanten gebruiken natuurlijke kleurstoffen in andere landen omdat de risico's van synthetische kleurstoffen daar worden erkend.
Dit is maïsuiker, die hoogstwaarschijnlijk is afgeleid van GGO -maïs. Hoewel het nog niet de top acht allergenen heeft gemaakt, stijgt het aantal personen dat allergisch is voor maïs.
Hoewel afgeleid van natuurlijke bronnen, worden deze smaakstoffen gemaakt in een laboratorium. Ik denk dat we verschillende definities hebben van wat natuurlijk betekent.
Andere mogelijke ingrediënten om naar te kijken: Natriumhexametafosfaat, gebutyleerde hydroxyanisol (BHA) en natriumbenzoaat. (Er zijn waarschijnlijk meer, maar dit is de lijst die ik heb samengesteld na het bellen van een diagnostisch lab voor hulp bij het vinden van de ingrediënten in slechts één formule.)
Glucola kan bijwerkingen veroorzaken zoals misselijkheid, braken, opgeblazen gevoel, diarree, duizeligheid, hoofdpijn en vermoeidheid. (Bron) Precies wat iedereen nodig heeft tijdens de zwangerschap! Natuurlijk gaan we allemaal de voor- en nadelen van dit drankje anders afwegen, maar ik denk dat een van de belangrijkste vragen om te stellen is. . .
Een veel voorkomende misvatting is dat de orale glucose -uitdagingstest (OGCT) die aan de meeste vrouwen wordt gegeven een definitief antwoord biedt op het feit of zwangerschapsdiabetes al dan niet aanwezig is. In werkelijkheid is het een screeningstest, geen diagnostische test.
Het heeft een gevoeligheid van 76%, wat betekent dat voor elke 100 vrouwen met zwangerschapsdiabetes de glucose-screeningstest slechts zesenzeventig identificeren . Dat betekent dat vierentwintig zwangere moeders zullen denken dat alles binnen bereik ligt, terwijl ze in feite een verhoogde bloedsuikerspiegel hebben. (Bron 1, Bron 2)
Aan de andere kant heeft 24% van de vrouwen die positief testen op zwangerschapsdiabetes het eigenlijk niet, dus tenzij ze erop staan te bevestigen met de orale glucosetolerantietest (OGTT), zullen ze zonder reden als hoog risico worden bestempeld en kunnen ze worden tot onnodige interventies en medische procedures.
Een ander probleem met de OGCT/OGTT, is dat "je zou kunnen" falen "in week 28 dat je zou hebben" geslaagd "als je het in week 24 had ingenomen." (17) Dit komt omdat de waarden van de bloedglucose stijgen naarmate de zwangerschap vordert, maar hiervoor worden geen aanpassingen gemaakt.
En niet alleen in welke week u de testmateriaal neemt, op welk tijdstip van de dag ook het resultaat kan beïnvloeden. Uit deze studie bleek dat onze reactie op orale glucose is gekoppeld aan ons circadiane ritme, en tenzij ons ritme is aangetast, zullen we het beter doen op de test om 8 uur in plaats van 16.00 uur. Zoals u kunt zien, zijn er veel dingen die de resultaten kunnen beïnvloeden.
Laten we zeggen dat een mama haar test doet zodra deze wordt aangeboden, en ze plant de test voor 8 uur. De test komt positief terug en wordt bevestigd met een OGTT. Is het echt bevestigd? Dat is een interessante vraag, die we in de volgende sectie zullen onderzoeken.
Ik heb onlangs gehoord over verschillende Paleo -moeders die de OGCT -test falen, wat ik vreemd vond. Is het paleo -dieet immers niet zeer effectief aangetoond in het beheer van (en zelfs soms omkeren) diabetes?
Hoewel het onmogelijk is om de details van elke zaak te weten of definitief te spreken zonder dubbele blinde studies, denk ik dat de OGCT-test misschien geen "one-size-fits-all" diagnostisch hulpmiddel is:
Zoals we eerder hebben gesproken, hebben verschillende samenlevingen op verschillende nietjes gestaan, sommige die koolhydraat zwaar waren (die grote hoeveelheden glucose in het lichaam zouden produceren) en sommige die lage koolhydraten waren (die kleinere hoeveelheden glucose zouden opleveren).>
Wat als ons lichaam onze glucosetolerantie aanpast om ons dieet te matchen? We weten dat hyperinsulinemie (te veel insuline) kan optreden wanneer het lichaam grote hoeveelheden glucose verwacht, zich voorbereidt op grote hoeveelheden glucose en vervolgens minder glucose ontvangt dan verwacht. Het lichaam verwacht op toekomstige behoeften op basis van eerdere voedselinname.
Wat als het tegenovergestelde ook mogelijk is? Voor personen die minder suiker/koolhydraten consumeren dan het standaard moderne dieet, zou het lichaam zich niet aanpassen door minder insuline te produceren op basis van de verwachte glucosebelasting? Wanneer die individuen 50 gram glucose krijgen, moeten we verwachten dat hun lichaam dan omgaat, net als een persoon die een typisch modern dieet eet?
Of om deze vraag op een interessantere manier te stellen. . .
Dankzij neurobioloog en obesitasonderzoeker Dr. Stephan Guyenet kennen we het antwoord op die vraag. In dit bericht vergelijkt hij hoe goed de Tukisenta van Papoea -Nieuw -Guinea, Afrikaanse Bantu, indianen van centraal Brazilië en Ikung Afrikaanse Bushmen de OGTT behandelden - de diagnostische glucose -tolerantietest.
De eerste drie groepen kregen 100 gram glucose (wat tweemaal de hoeveelheid is gegeven aan zwangere vrouwen tijdens de OGCT) en slaagden voor de test met vlag en wimpel. Alle drie de groepen aten een dieet dat zeer veel koolhydraten bevatte.
De laatste groep-de Ikung-eet meestal een koolhydraatarm dieet. Bij slechts de helft van de hoeveelheid glucose die de andere groepen ontvingen, hebben ze de test niet gehaald. Hoewel de onderzoekers zeiden dat ze voorafgaand aan de test voldoende koolhydraten hebben geconsumeerd, zegt Dr. Guyenet:
“Erkennen dat eerdere inname van koolhydraat een rol heeft gespeeld in de OGTT -resultaten van de SAN, [de onderzoekers] hebben het De volgende opmerking:
De voedingsgeschiedenis werd echter niet verstrekt, noch is deze gepubliceerd, dus we hebben geen manier om de nauwkeurigheid van de verklaring te beoordelen of wat werd bedoeld met 'vrij grote hoeveelheden koolhydraatrijke groentevoedsel.' varieert van matig laag tot zeer laag in koolhydraten, ik vermoed dat ze niet veel koolhydraat kregen als een percentage van de calorieën.
Kijkend naar de voedingswaarde van het zetmeelachtige wortelvoedsel dat ze meestal eten in bijlage D van de! Kung San:mannen, vrouwen en werken in een foeragerende samenleving, zijn ze vezelachtig en bevatten de meeste een lage concentratie zetmeel in vergelijking met een aardappel bijvoorbeeld. De onderzoekers zijn mogelijk misleid door het volume van deze gegeten voedingsmiddelen, die zich niet realiseren dat ze niet zo rijk zijn aan koolhydraat als de zetmeelachtige wortelgewassen waar ze meer bekend mee zijn.
Je kunt je eigen conclusies trekken, maar ik denk dat het hoge OGTT-resultaat van de SAN waarschijnlijk een lage gebruikelijke inname van koolhydraat weerspiegelt en geen pre-diabetes. " (bron)
Dus wat moeten we hierover denken? Persoonlijk is het logisch voor mij dat de eerste drie stammen de OGTT -test hebben doorstaan - het waren gezonde individuen wier lichamen werden gebruikt om significante hoeveelheden glucose te hanteren. Van wat we weten, waren de Ikung ook zeer gezonde individuen, maar hun lichamen werden niet gebruikt aan grote hoeveelheden glucose. Betekent het falen van de test dat ze diabetes hadden? Ik denk het niet. Ik denk dat hun lichaam zojuist hun glucosetolerantie had aangepast om hun dieet te matchen.
Sommige moeders die de OGCT faalden, vroegen om een ander type test om zwangerschapsdiabetes te bevestigen of uit te sluiten. In de gevallen die ik heb gelezen, bleek dat ze geen zwangerschapsdiabetes hadden. Meer over de alternatieve test later in dit bericht.
Volgens Dr. Romm:“Tests moeten worden uitgevoerd op basis van individueel risico. Het is zeldzaam dat een test universeel moet worden gedaan - wat betekent dat iedereen het krijgt, vrijwel wat er ook gebeurt. En gezonde vrouwen mogen niet worden gepest om tests te krijgen, omdat veel zwangere vrouwen rapporteren wanneer de 24 -weken markering rond rolt aan het signaleren van hun arts of verloskundige dat het tijd is voor glucosetesten. ”
Het Amerikaanse congres van verloskundigen en gynaecologen (ACOG) bevestigt een geïndividualiseerde aanpak en zegt dat hun richtlijnen 'niet moeten worden geïnterpreteerd als het dicteren van een exclusieve behandeling of procedure. Variaties in de praktijk kunnen gerechtvaardigd zijn op basis van de behoeften van de individuele patiënt, middelen en beperkingen die uniek zijn voor de instelling of het type praktijk. ” (Bron 1, Bron 2)
Ze bevestigen ook uw recht om de test te weigeren als u dat wilt. In hun eigen woorden moeten 'de autonome beslissingen van zwangere vrouwen worden gerespecteerd. Bezorgdheid over de impact van moederlijke beslissingen op het welzijn van de foetus moet worden besproken in de context van medisch bewijs en begrepen in de context van het brede sociale netwerk van elke vrouw, culturele overtuigingen en waarden.
Bij afwezigheid van buitengewone omstandigheden, moeten de rechterlijke autoriteit niet worden gebruikt om behandelingsregimes te implementeren die gericht zijn op het beschermen van de foetus, want dergelijke acties schenden zich in feite niet te voorstellen dat de commissie niet kan worden voorgesteld. (bron)
Het is duidelijk dat de belangrijkste redenen dat het kan helpen bij het identificeren van zwangerschapsdiabetes indien aanwezig. Het percentage diabetes-zowel bij zwangere als niet-zwangere individuen-stijgt in onze natie, en het is absoluut iets waar we op moeten staan.
Iets om in gedachten te houden is dat de aanbevolen behandeling voor milde gevallen van zwangerschapsdiabetes meestal is om gezonde, uitgebalanceerde maaltijden te eten (zonder gek te worden), te sporten en bloedsuiker te volgen. Na het evalueren van hun risicofactoren (of het gebrek daaraan), kiezen sommige mensen ervoor om de test niet te doen omdat ze al de twee primaire levensstijlwijzigingen hebben aangebracht die zouden worden aanbevolen.
Omdat zelfs enigszins verhoogde bloedsuikers een nadelig effect kunnen hebben, kiezen veel van deze vrouwen ervoor om hun bloedsuiker thuis op verschillende tijdstippen van de dag te testen om ervoor te zorgen dat het consistent binnen bereik is.
Je zou een vals negatief kunnen krijgen, wat je van nuttige begeleiding kan ontnemen op het gebied van voeding en levensstijl. Of je zou een vals positief kunnen krijgen, wat je onnodig zou plaatsen in een risicovolle categorie. Als patiënten moeten we ons ervan bewust zijn dat een diagnose van zwangerschapsdiabetes het traject van onze zwangerschap kan veranderen.
Zoals Dr. Dekker schrijft, kunnen we 'het effect van' labelen 'vrouwen met GDM niet onderschatten. Het label van GDM heeft een diepgaand effect op hoe zorgverleners vrouwen behandelen. ”
Artsen hebben de neiging om schouderdystocie te vrezen, dat wordt geassocieerd met GD, dus ze hebben eerder geneigd om aan te dringen op een C-sectie. Ze bevelen ook meer kans om inductie onnodig aan te bevelen voor een vermoedelijke 'grote baby', wat kan leiden tot een baby die toelating tot de NICU moet worden. (Zoals ik al eerder zei, is 70-80% van de "grote baby's" geboren uit moeders zonder zwangerschapsdiabetes.)
Om deze reden zou ik persoonlijk absoluut erop staan mijn diagnose te bevestigen en opties grondig te bespreken met mijn zorgverlener.
Ja, er zijn. Hier zijn enkele suggesties van Dr. Romm:
1. “Als u zich in uw eerste of vroege tweede trimester bevindt, overweeg dan een hemoglobine A1C -test. Het is een eenvoudige bloedtest waarvoor u niets eerder moet innemen. Hoewel er geen ingesteld niveau is dat zwangerschapsdiabetes bepaalt (er zijn niveaus voor niet-zwangerschapsgerelateerde diabetes), vroeg genoeg gedaan tijdens de zwangerschap, kan het bepalen of u al niet-gedetecteerde diabetes had voordat u zelfs zwanger wordt, en een niveau van 5,45% kan zijn geassocieerd met zwangerschapsdiabetes, in welk geval u in de voeding van de voeding kunt aanbrengen en tot 24-28 weken zwangerschap kunt wachten, wanneer de glucose-uitdaging en GTT meestal worden gedaan, en vervolgens beslissen of u moet test.
2. Overweeg een uitstekend dieet en willekeurige glucosetests. Dit vereist gewoon bloedstickbloedtesten die zelfs door u thuis kunnen worden gedaan, en is een veelgebruikt alternatief voor vrouwen die de glucola niet kunnen verdragen. Eén testresultaat alleen al is niet voldoende om GDM te diagnosticeren of uit te sluiten, dus u wilt samenwerken met uw arts of verloskundige om een redelijk schema te bedenken voor het testen en beoordelen van uw resultaten.
[Opmerking van Mommypotamus:verschillende Paleo Mama's hebben gemeld dat na het ontvangen van een voorlopige diagnose van zwangerschapsdiabetes uit de OGCT -test, ze kozen voor deze methode in plaats van de OGTT en er werd vastgesteld dat ze geen diabetes hadden.]
3. Overweeg 'The Jelly Bean Test.' kies uit. Hoewel sommige gegevens suggereren dat de resultaten niet helemaal zo betrouwbaar zijn als het gebruik van de orale glucosetestdranken, stelt een artikel dat is gepubliceerd in een groot verloskunde Journal dat jelly bonen een betrouwbaar alternatief zijn dat daadwerkelijk de voorkeur heeft van vrouwen en minder bijwerkingen hebben. ” (bron)
[Opmerking van Mommypotamus:hier is een link naar de genoemde studie. Afhankelijk van de jelly bean moet u mogelijk min of meer consumeren. Het punt is om 50 gram te evenaren. Deze instructies vragen om 28 Jelly Beans van Brach, die volgens deze site gelijk zijn aan 54 gram suiker. Het lijkt er echter op dat je met deze natuurlijke jelly -bonen 54 jelly beans moet eten tot gelijk aan 50 gram suiker.
Oranje, appel en andere sappen zijn een combinatie van glucose en fructose. Hoewel beide eenvoudige suikers zijn, stimuleert fructose insuline niet op dezelfde manier als glucose. (Bron) Omdat het doel hier is om de insuline -reactie van het lichaam op glucose te meten en we niet precies zeker weten hoeveel er in een glas sap is, denk ik dat een van de andere methoden waarschijnlijk betrouwbaarder is.>
Met behulp van sap in plaats van Glucola deed ik de uitdagingstest tijdens mijn eerste zwangerschap. Eerst dachten we dat ik faalde, maar toen realiseerden we ons dat ik veel meer suiker had geconsumeerd die ik moest doen. Oeps! Toen we dat allemaal hebben gesorteerd, passeerde ik met vlag en wimpel. Natuurlijk realiseerde ik me later dat sap misschien geen geschikte vervanging is voor glucola, dus ik beschouw die test niet echt geldig.
Met mijn volgende twee zwangerschappen besprak ik mijn risicofactoren met mijn verloskundigen. Afgezien van meer dan vijfentwintig ben ik helemaal geen. Gezien mijn medische geschiedenis en levensstijl (waaronder een meestal paleo -dieet met rijst en aardappelen toegevoegd), heb ik gekozen voor testen. Mijn urinemonsters waren altijd negatief voor suiker tijdens alle drie van mijn zwangerschappen. Als ik suiker had gemorst, zou ik natuurlijk meer testen hebben gevolgd.
Mijn zorgverleners voelden zich op hun gemak bij mijn keuze en ik voelde persoonlijk niet dat de OGCT nauwkeurig genoeg was om op te vertrouwen. (Vooral omdat ik geen modern superhoge koolhydraat dieet eet). Ik had kunnen gaan met glucosemonitoring thuis, maar gezien het feit dat ik geen symptomen had die verband hielden met de aandoening, geen suiker in mijn urine en geen andere risicofactoren dan leeftijd leek het op overdreven. Ik heb thuis drie gezonde baby's bevallen.
Zou ik het weer op dezelfde manier doen? Eerlijk gezegd, waarschijnlijk niet. Op basis van wat ik heb geleerd, zou ik kiezen voor de HbA1C (Hemoglobin A1C) -test beschreven door Lily Nichols, RDN, CDE, CLT in dit bericht over het beheren van zwangerschapsdiabetes met echt voedsel. Het wordt gedaan tijdens de vroege zwangerschap en is 98,4% nauwkeurig, wat aanzienlijk nauwkeuriger is dan de OGTT. Als die resultaten helemaal duidelijk terug zouden komen, zou ik blijven controleren zoals ik heb in eerdere zwangerschappen, namelijk het meten van suiker in urine. Als de test een zorg zou suggereren, zou ik hebben gevolgd met thuis testen die zijn gecontroleerd door mijn zorgverlener.
Als u op zoek bent naar een evidence-based, natuurlijk ingerichte hulpbron, raad ik de Mama Natural Bevervice Course en/of de natuurlijke gids voor mama van week voor zwangerschap en bevalling ten zeerste aan.
Je leert over:
Klik hier om de natuurlijke geboortecursus Mama te bekijken, en hier om de Mama Natural Week-per-week gids voor zwangerschap en bevalling te bekijken.