Sinds hun uitvinding zijn blikjes een populaire manier geweest om voedselproducten te bewaren die anders snel bederven. Blikjes zijn in sommige opzichten verantwoordelijk voor het veranderen van de manier waarop mensen koken en eten. In de loop der jaren hebben blikken plaatsgemaakt voor blikken van andere, goedkopere materialen, maar ze worden nog steeds vaak blikjes genoemd.
Blikjes werden in Engeland uitgevonden door koopman Peter Durand, die er in 1810 patent op kreeg. De eerste conservenfabriek werd in 1813 in Engeland geopend.
Blikjes worden gebruikt om voedsel zoals fruit en groenten in een luchtdichte verpakking te bewaren, waardoor ze voor langere tijd kunnen worden bewaard.
Blikken worden niet meer volledig van tin gemaakt. Gedurende een groot deel van de 20e eeuw werden blikken voornamelijk gemaakt van blikstaal. In de jaren zestig werden aluminium blikken geïntroduceerd en, omdat ze goedkoper gemaakt kunnen worden, de blikjes vervangen.
Blikformaten zijn standaard in de Verenigde Staten. Er zijn verschillende formaten, van kleine blikjes met daarin één portie voedsel tot grote blikken die bestemd zijn voor distributie aan scholen, restaurants, enzovoort. Buiten de Verenigde Staten zijn de afmetingen van blikken verschillend omdat ze zijn gebaseerd op het metrische systeem.
Blikjes van blik en aluminium zijn recyclebaar, maar slechts iets meer dan de helft van de blikken die in de Verenigde Staten worden gebruikt, is dat.