Zowel mannen als vrouwen hebben verminderde vruchtbaarheid naarmate ze ouder worden, maar één van de
tekenen van onvruchtbaarheid wordt niet zwanger na een heel jaar van een paar proberen.
En twee redenen waarom veroudering de vruchtbaarheid van een vrouw vermindert, zijn een verminderde gezondheid van haar eicellen en een verminderd vermogen van de eierstokken om ze vrij te geven. Ze hebben ook een hoger risico op een miskraam en andere gezondheidsproblemen die hun vruchtbaarheid beïnvloeden.
Natuurlijk zijn de jaren met de hoogste vruchtbaarheid van een vrouw in de twintig, gevolgd door toenemende moeilijkheden om zwanger te worden als ze halverwege de dertig is. Tegen het einde van de dertig maken haar eierstokken geen eitjes meer zoals vroeger en het risico op een miskraam wordt aanzienlijk. Onvruchtbaarheid is een veelvoorkomend probleem bij vrouwen die veel drinken of roken. Tegenwoordig is leeftijdsgerelateerde onvruchtbaarheid de belangrijkste reden voor problemen bij het zwanger worden voor vrouwen, aangezien meer vrouwen ervoor kiezen hun eerste kind uit te stellen tot ze minstens vijfendertig zijn.
Wanneer vrouwen na een heel jaar geslachtsgemeenschap er niet in slagen zwanger te worden, vallen ze in de categorie Primaire onvruchtbaarheid. Als ze al een keer eerder zwanger zijn geworden maar een jaar niet zwanger zijn geworden (terwijl ze het hele jaar geprobeerd hebben), worden ze beschouwd als in de categorie secundaire onvruchtbaarheid.
Zowel mannen als vrouwen hebben onvruchtbaarheidsproblemen, met een verdeling van ongeveer 50-50, volgens sommige experts op het gebied van vruchtbaarheid. Maar de verhouding is 60-40 - waarbij de vrouwtjes volgens anderen 60 procent van de onvruchtbaarheidsproblemen hebben. Een op de tien paren die proberen zwanger te worden, zal problemen hebben, en vier op de vijf slagen binnen een jaar. Wat is een normale hoeveelheid tijd? Tot twee jaar proberen, zeggen experts.
Om hun vruchtbaarheid te beoordelen, moeten veel partners allebei een volledig medisch onderzoek laten doen. Veel van de mannen in relaties hebben het probleem met vruchtbaarheid, daarom is het belangrijk dat beide partners een volledig fysiek krijgen.
Als basis voor latere vergelijking, zal een van de eerste tests die worden uitgevoerd het LH- of luteïniserend hormoon van een vrouw en haar FSH- of follikelstimulerend hormoon zijn. Normaal gesproken worden deze tests gedaan tijdens het eerste bezoek van een vrouw en haar derde bezoek aan de specialist. De tests voor deze twee hormonen - LH en FSH - kunnen ook bij de man worden uitgevoerd, indien de fertiliteitsspecialist dit nodig acht. Deze hormonen zijn beide cruciaal voor de ontwikkeling van zaadcellen.
Enkele van de andere tests die routinematig worden uitgevoerd (vrouwen), omvatten echografietests, een baarmoederhalsslijmtest en aanvullende hormoontests. Een test na geslachtsgemeenschap die tegenwoordig niet zo veel wordt gedaan, de test op cervicaal slijm zoekt naar actief sperma uit een bemonstering van het vaginale slijm. Twee tot acht uur na de geslachtsgemeenschap wordt het vrouwtje onderzocht door de fertiliteitsspecialist. Soms wordt tegelijkertijd een bacterietest gedaan.
Echografie is een goede manier voor de vruchtbaarheidsspecialist om de toestand van de baarmoeder, eierstokken en baarmoederhals te onderzoeken zonder ingewikkelde en invasieve onderzoekstechnieken. Echografie kan ook worden gebruikt om te bepalen of de eisprong heeft plaatsgevonden.
Reproductieve endocrinologen kunnen testen op veel andere belangrijke hormonen, behalve alleen het luteïniserend hormoon en het follikelstimulerend hormoon. De belangrijkste zijn:androstenedion, DHEAS, totaal testosteron, progesteron, estradiol, prolactine, vrij T3 en vrij testosteron.
Onvruchtbaarheid kan ervoor zorgen dat koppels zich tot het uiterste inspannen om eventuele problemen op te lossen om zwanger te worden. En de behandelingen kunnen erg duur worden, vooral gezien het feit dat de meeste behandelingen voor onvruchtbaarheid niet door een verzekering worden gedekt. Hopelijk kunnen eventuele problemen worden verholpen met medicamenteuze therapie op recept, zoals het nemen van metformine en clomifeen voor PCOS-onvruchtbaarheid. (PCOS staat voor Polycysteus Ovarium Syndroom).
Problemen met de eisprong kunnen worden behandeld met het medicijn clomifeen. Het volgende op de lijst van steeds toenemende extreme behandelingen voor onvruchtbaarheid is hormoontherapie. Dit is extremer omdat het naast slechte bijwerkingen vaak resulteert in meerlingzwangerschappen.
Een van de duurste en emotioneel belastende (evenals fysiek belastende) vruchtbaarheidsbehandelingen is in-vitrofertilisatie (IVF). Regelmatige bloedonderzoeken, dagelijkse hormooninjecties en frequente controle door de arts is wat deze behandeling van u vraagt. Toch werkt het een op de drie keer, maar van deze 33,33% zal een derde hiervan (ook 33,33%) een tweeling krijgen. Opgemerkt moet worden dat acupunctuur door opgeleid personeel het slagingspercentage van IVF verhoogt. Janet schrijft al jaren nuttige artikelen over onvruchtbaarheid en zwangerschapsproblemen en -oplossingen en zwangerschap. Ontdek meer over de tekenen van onvruchtbaarheid en manieren om vruchtbaarheid te volgen met innovatieve oplossingen zoals de Clear blue Fertility Monitor en andere methoden op de website.
